---

Χωρίς χρήματα για να καθοδηγήσουν τα βήματά τους,
Οι άνδρες θα ζούσαν διαφορετικά, πολύ πιο κοντά στην αγκαλιά τους.
Αντάλλαζαν χαμόγελα, γνώσεις, ιστορίες,
Σε μια ενωμένη κοινότητα, μακριά από απατηλούς πλούτους.

Τα χωράφια θα ήταν γόνιμα, τα ποτάμια καθαρά,
Η φύση θα ήταν ο πλούτος τους, ο μόνος σίγουρος θησαυρός τους.
Θα χόρευαν κάτω από το φεγγάρι, θα τραγουδούσαν κάτω από τα αστέρια,
Σε αρμονία με τον κόσμο, χωρίς συγκρούσεις, χωρίς πέπλα.

Χωρίς τα χρήματα, χωρίς τα χρήματα,
Οι άντρες θα ζούσαν διαφορετικά.
Η καρδιά θα ήταν το νόμισμά τους,
Συμπόνια η αλήθεια τους.

Τα παιδιά θα μεγάλωναν σε έναν κόσμο κοινής χρήσης,
Εκεί που ο καθένας θα έδινε ανάλογα με τις δυνατότητές του, χωρίς κλουβί.
Η φροντίδα θα ήταν δωρεάν, η υγεία ιερό δικαίωμα,
Σε αυτήν την ανθρώπινη κοινωνία, όπου η ευημερία θα ήταν βασιλιάς.

Οι τέχνες θα ανθούσαν, απαλλαγμένες από όλους τους περιορισμούς,
Η δημιουργικότητα θα ήταν ο πλούτος κάθε ζωγραφισμένου μυαλού.
Οι πόλεις θα ήταν καταφύγια ειρήνης, καταφύγια φωτός,
Εκεί που θα γιορταζόταν η διαφορετικότητα, σε μια ολόκληρη συμφωνία.

Χωρίς τα χρήματα, χωρίς τα χρήματα,
Οι άντρες θα ζούσαν διαφορετικά.
Η καρδιά θα ήταν το νόμισμά τους,
Συμπόνια η αλήθεια τους.

Αλλά δυστυχώς, το χρήμα κυριαρχεί, διαφθείρει τις ψυχές,
Χωρίζει, χωρίζει, δημιουργεί φλόγες.
Οι άνδρες τρέχουν μετά, σε έναν ατελείωτο αγώνα,
Ξεχνώντας το ουσιαστικό, στην αναζήτησή τους για το πεπρωμένο.

Ωστόσο, στις καρδιές μας, υπάρχει ακόμα αυτή η επιθυμία,
Να ζούμε αρμονικά, σε μια ενωμένη κοινωνία.
Ίσως μια μέρα βρούμε το κουράγιο,
Για να επανασυνδεθούμε με τις αξίες μας, για να γυρίσουμε σελίδα.

Χωρίς τα χρήματα, χωρίς τα χρήματα,
Οι άντρες θα ζούσαν διαφορετικά.
Η καρδιά θα ήταν το νόμισμά τους,
Συμπόνια η αλήθεια τους.

Ας ονειρευόμαστε λοιπόν μαζί, έναν κόσμο όπου τα χρήματα δεν είναι τίποτα,
Εκεί που μετράνε μόνο οι αξίες, όπου η ευτυχία δεν είναι μάταιη.
Ένας κόσμος όπου η αγάπη οδηγεί τα βήματά μας, όπου η αλληλεγγύη είναι νόμος,
Ένας κόσμος όπου οι άνδρες ζουν επιτέλους, με αληθινή χαρά.

---

---

Στον έναστρο ουρανό των φιλοδοξιών μας,
Το κάλεσμα για μια νέα επανάσταση ηχεί.
Σε αφυπνισμένες καρδιές, καίει η πύρινη φλόγα,
Της ελευθερίας των ψυχών, του ανεξάρτητου πνεύματος.

Σε αυτόν τον στενό κόσμο, όπου βασιλεύει η δουλεία,
Τα πνεύματα ξυπνούν, στην αναζήτησή τους για ορθότητα.
Είμαστε αλυσοδεμένοι από αόρατες αλυσίδες,
Από καταπιεστική κοινωνία, ακλόνητα πρότυπα.

Ας ξυπνήσουμε, σε μια έκρηξη εξέγερσης,
Να ελευθερώσουμε τις ψυχές μας από αυτή τη φυλακή που μας επαναστατεί.
Μόνο η επανάσταση μπορεί να σπάσει αυτές τις αλυσίδες,
Και ανοίξτε το δρόμο για μια πιο υγιεινή ζωή.

Διεφθαρμένοι θεσμοί, καταχρηστικές εξουσίες,
Πνίγουν μας στη λαβή τους, στην κλεφτή πονηριά τους.
Ήρθε η ώρα να ταρακουνήσουμε αυτά τα κατεστραμμένα θεμέλια,
Και να ξαναχτίσουμε σε πιο γενναία θεμέλια.

Ας ξυπνήσουμε, σε μια έκρηξη εξέγερσης,
Να ελευθερώσουμε τις ψυχές μας από αυτή τη φυλακή που μας επαναστατεί.
Μόνο η επανάσταση μπορεί να σπάσει αυτές τις αλυσίδες,
Και ανοίξτε το δρόμο για μια πιο υγιεινή ζωή.

Στις καρδιές μας, στο μυαλό μας, βρίσκεται η δύναμη,
Να αλλάξουμε τον ρου της ιστορίας, να ζωντανέψουμε την ελπίδα.
Ας γίνουμε οι αρχιτέκτονες ενός νέου κόσμου,
Εκεί που η ελευθερία των ψυχών λάμπει στα πιο όμορφα.

Ας ξυπνήσουμε, σε μια έκρηξη εξέγερσης,
Να ελευθερώσουμε τις ψυχές μας από αυτή τη φυλακή που μας επαναστατεί.
Μόνο η επανάσταση μπορεί να σπάσει αυτές τις αλυσίδες,
Και ανοίξτε το δρόμο για μια πιο υγιεινή ζωή.

Σε αυτή τη συμφωνία αλλαγής και ελευθερίας,
Ας περπατήσουμε μαζί προς την αυγή μιας ανανεωμένης εποχής.
Ας αναστηθούν οι ψυχές μας, σε μια κραυγή επανάστασης,
Για έναν καλύτερο κόσμο, για ένα νέο έθνος.

---

---

Πολιτικός, τσιμπούρι, τσιμπούρι,
Τα ρολόγια χτυπούν, ο χρόνος χτυπά.
Άνδρες και γυναίκες που πιστεύουν ότι είναι οι κύριοι,
Μα που μας κλείνουν, στα προδοτικά τους θέατρα.

Στους διαδρόμους της εξουσίας οι λέξεις πετούν,
Κενές υποσχέσεις, ψέματα ψεύτικα.
Ψηφίζουν νόμους, υπαγορεύουν τη ζωή μας,
Αλλά στους ελεφαντόδοντους πύργους τους, είναι πάντα το ίδιο ψίχουλο.

Πολιτικός, τσιμπούρι, τσιμπούρι,
Τα ρολόγια χτυπούν, ο χρόνος χτυπά.
Άνδρες και γυναίκες που πιστεύουν ότι είναι οι κύριοι,
Μα που μας κλείνουν, στα προδοτικά τους θέατρα.

Μιλούν για δικαιοσύνη, αλλά πού είναι η αλήθεια;
Στα χρυσά τους παλάτια, μακριά από την πραγματικότητα.
Αυτοί χαρίζουν προνόμια, ενώ οι άνθρωποι μοχθούν,
Σε μια άδικη κοινωνία, όπου η ισότητα είναι έγκλημα.

Πολιτικός, τσιμπούρι, τσιμπούρι,
Τα ρολόγια χτυπούν, ο χρόνος χτυπά.
Άνδρες και γυναίκες που πιστεύουν ότι είναι οι κύριοι,
Μα που μας κλείνουν, στα προδοτικά τους θέατρα.

Αλλά οι καιροί αλλάζουν, οι άνθρωποι αυξάνονται,
Ενάντια σε αυτήν την τυραννία που μας απομακρύνει.
Είμαστε οι φύλακες της μοίρας μας,
Και αρνούμαστε να είμαστε αιχμάλωτοι των σεναρίων δυστυχίας τους.

Πολιτικός, τσιμπούρι, τσιμπούρι,
Τα ρολόγια χτυπούν, ο χρόνος χτυπά.
Άνδρες και γυναίκες που πιστεύουν ότι είναι οι κύριοι,
Μα που μας κλείνουν, στα προδοτικά τους θέατρα.

---

---

Δυαδικότητα, αλήθεια, στην ανθρώπινη ψυχή,
Ανάμεσα στο μυαλό και την ψυχή, ο αγώνας είναι μάταιος.
Βαναυσότητα εναντίον ομορφιάς, σε αυτή την άπειρη μονομαχία,
Μεταξύ Sapiens και Universalis, το πεπρωμένο μας.

Στα βάθη του ανθρώπου βασιλεύει το θηρίο,
Ο Σάπιενς, ο πρωτόγονος, στην προσπάθειά του για κατάκτηση.
Το βάναυσο μυαλό του, πεινασμένο για δύναμη και δόξα,
Συνθλίβει τα πάντα στο πέρασμά του, στη μαύρη τρέλα του.

Δυαδικότητα, αλήθεια, στην ανθρώπινη ψυχή,
Ανάμεσα στο μυαλό και την ψυχή, ο αγώνας είναι μάταιος.
Βαναυσότητα εναντίον ομορφιάς, σε αυτή την άπειρη μονομαχία,
Μεταξύ Sapiens και Universalis, το πεπρωμένο μας.

Ωστόσο, σε αυτή τη δυαδικότητα, ένα φως λάμπει,
Η Universalis, η ευγενής ψυχή, κάνει προσευχές.
Είναι όμορφη, μαγική, στο διακαές της πάθος,
Οδηγώντας τον άνθρωπο προς την ειρήνη, σε έναν διαφορετικό κόσμο.

Δυαδικότητα, αλήθεια, στην ανθρώπινη ψυχή,
Ανάμεσα στο μυαλό και την ψυχή, ο αγώνας είναι μάταιος.
Βαναυσότητα εναντίον ομορφιάς, σε αυτή την άπειρη μονομαχία,
Μεταξύ Sapiens και Universalis, το πεπρωμένο μας.

Αλλά σε αυτόν τον αγώνα, ποιος θα επικρατήσει;
Το μυαλό ή η ψυχή, σε αυτόν τον αγώνα εκεί;
Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε, να βρούμε τη σωστή ισορροπία,
Για ένα καλύτερο μέλλον, όπου βασιλεύει εύρωστη ειρήνη.

Δυαδικότητα, αλήθεια, στην ανθρώπινη ψυχή,
Ανάμεσα στο μυαλό και την ψυχή, ο αγώνας είναι μάταιος.
Βαναυσότητα εναντίον ομορφιάς, σε αυτή την άπειρη μονομαχία,
Μεταξύ Sapiens και Universalis, το πεπρωμένο μας.

---

---

Κατέβα στη γη, προς το φως,
Αλλά συχνά ελκύονται από τα φώτα του δρόμου.
Η ψυχή εξελίσσεται σε πόνο και δόξα,
Μετατρέποντας το μόλυβδο σε χρυσό, στην ιστορία του.

Η ψυχή κατεβαίνει από τον ουρανό, σε ανθρώπινο σώμα,
Έτοιμος να ζήσει την εμπειρία, το μονοπάτι.
Αλλά στη γη, είναι προβληματισμένη, χαμένη,
Ελκύονται από ψευδαισθήσεις, ψευδείς αντανακλάσεις.

Με πόνο και βάσανα παλεύει,
Μεταμορφώνοντας κάθε δοκιμασία, σαν αλχημιστής έκρηξης.
Το προβάδισμα της καθημερινότητας γίνεται χρυσός,
Στο φλεγόμενο χωνευτήριο της καρδιάς του.

Κατέβα στη γη, προς το φως,
Αλλά συχνά ελκύονται από τα φώτα του δρόμου.
Η ψυχή εξελίσσεται σε πόνο και δόξα,
Μετατρέποντας το μόλυβδο σε χρυσό, στην ιστορία του.

Κάθε τεστ, κάθε εμπόδιο, είναι ένα μάθημα,
Για την ψυχή που αναζητά διακαώς τον δρόμο του.
Μεγαλώνει, ανεβαίνει, μέσα από βιωμένη εμπειρία,
Πλησιάζουμε λίγο πιο κοντά στο αναμενόμενο φως.

Στην ειρήνη που βρέθηκε, στην άπειρη αγάπη,
Αναπαύει την ουσία της, μετά από κάθε ζωή.
Με αγαπημένα πρόσωπα, σε καθαρή διαύγεια,
Αναπαύεται, προτού επιστρέψει για να ενσαρκωθεί.

Κατέβα στη γη, προς το φως,
Αλλά συχνά ελκύονται από τα φώτα του δρόμου.
Η ψυχή εξελίσσεται σε πόνο και δόξα,
Μετατρέποντας το μόλυβδο σε χρυσό, στην ιστορία του.

Η ψυχή κατεβαίνει από τον ουρανό, σε ανθρώπινο σώμα,
Έτοιμος να ζήσει την εμπειρία, το μονοπάτι.
Αλλά στη γη, είναι προβληματισμένη, χαμένη,
Ελκύονται από ψευδαισθήσεις, ψευδείς αντανακλάσεις.

Με πόνο και βάσανα παλεύει,
Μεταμορφώνοντας κάθε δοκιμασία, σαν αλχημιστής έκρηξης.
Το προβάδισμα της καθημερινότητας γίνεται χρυσός,
Στο φλεγόμενο χωνευτήριο της καρδιάς του.

Κατέβα στη γη, προς το φως,
Αλλά συχνά ελκύονται από τα φώτα του δρόμου.
Η ψυχή εξελίσσεται σε πόνο και δόξα,
Μετατρέποντας το μόλυβδο σε χρυσό, στην ιστορία του.

Κάθε τεστ, κάθε εμπόδιο, είναι ένα μάθημα,
Για την ψυχή που αναζητά διακαώς τον δρόμο του.
Μεγαλώνει, ανεβαίνει, μέσα από βιωμένη εμπειρία,
Πλησιάζουμε λίγο πιο κοντά στο αναμενόμενο φως.

Στην ειρήνη που βρέθηκε, στην άπειρη αγάπη,
Αναπαύει την ουσία της, μετά από κάθε ζωή.
Με αγαπημένα πρόσωπα, σε καθαρή διαύγεια,
Αναπαύεται, προτού επιστρέψει για να ενσαρκωθεί.

Στο δρόμο της, συναντά όντα φωτός,
Ποιοι την καθοδηγούν, την εμπνέουν στην ειλικρινή της αναζήτηση.
Μαθαίνει τη συγχώρεση, τη συμπόνια, την πίστη,
Απελευθερώνοντας τον εαυτό μας από τις αλυσίδες, από τα βάρη του παρελθόντος.

Σε κάθε πράξη αγάπης, σε κάθε χειρονομία καλοσύνης,
Βρίσκει τη δύναμή της στην αιώνια ευδαιμονία.
Η ψυχή εξελίσσεται, μεγαλώνει, γίνεται λαμπερός φάρος,
Οδηγώντας άλλες ψυχές προς τη λαμπρή αφύπνιση.

Κατέβα στη γη, προς το φως,
Αλλά συχνά ελκύονται από τα φώτα του δρόμου.
Η ψυχή εξελίσσεται σε πόνο και δόξα,
Μετατρέποντας το μόλυβδο σε χρυσό, στην ιστορία του.

---

---

Τυφλωμένες από ψευδαισθήσεις, νεαρές ψυχές περιπλανώνται,
Ελκυσμένοι από το υλικό, δεν βλέπουν το φως.
Στη σκιά των ψεμάτων, χάνονται στην πορεία,
Πόσες ζωές θα χρειαστούν για να δουν επιτέλους;

Νέες και αφελείς, αυτές οι ψυχές επιδιώκουν να γεμίσουν το κενό,
Τυφλωμένος από ψευδαισθήσεις, σε έναν ανόητο κόσμο.
Τρέχουν πίσω από πλούτη, εφήμερες απολαύσεις,
Αγνοώντας το μεγαλείο του ουρανού, της ειλικρινούς αγάπης.

Ακολουθούν γκουρού, απατηλούς αντικατοπτρισμούς,
Χλευάζουν τους σοφούς, τα λόγια της ευτυχίας τους.
Στην αλαζονεία τους, νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα,
Αλλά στο σκοτάδι, βαλτώνουν κάθε απόγευμα.

Τυφλωμένες από ψευδαισθήσεις, νεαρές ψυχές περιπλανώνται,
Ελκυσμένοι από το υλικό, δεν βλέπουν το φως.
Στη σκιά των ψεμάτων, χάνονται στην πορεία,
Πόσες ζωές θα χρειαστούν για να δουν επιτέλους;

Σκοντάφτουν, πέφτουν, στην παγίδα των φαινομένων,
Κλειδωμένοι στη φούσκα τους, χωρίς καμία διόραση.
Παλεύουν για εφήμερα αγαθά, ματαιοδοξίες,
Χωρίς να καταλάβω ποτέ την αληθινή ομορφιά.

Αλλά το σύμπαν είναι υπομονετικό, περιμένει το ξύπνημα τους,
Να τους δείξω το δρόμο, προς το απαράμιλλο φως.
Πόσες ζωές, πόσοι κύκλοι, θα χρειαστούν,
Για να ανοίξουν επιτέλους τα μάτια τους στο σύμπαν;

Τυφλωμένες από ψευδαισθήσεις, νεαρές ψυχές περιπλανώνται,
Ελκυσμένοι από το υλικό, δεν βλέπουν το φως.
Στη σκιά των ψεμάτων, χάνονται στην πορεία,
Πόσες ζωές θα χρειαστούν για να δουν επιτέλους;

Θα έρθει η ώρα που επιτέλους θα ανοίξουν τα μάτια τους,
Στην ομορφιά του ουρανού, στη θεϊκή αγάπη.
Μέχρι σήμερα τους καθοδηγούμε με ελπίδα,
Περιμένοντας το ξύπνημα τους, περιμένοντας τη δόξα τους.

---

---

Παιδί των αστεριών, βλέπω τα σχέδια του σύμπαντος,
Τα ψέματα, το δράμα, σε αυτόν τον διεστραμμένο κόσμο.
Στρατηγός indigo, πολεμιστής για το φως,
Αρχάγγελε, βασιλιά του πνεύματος, αυτό είναι ολόκληρο το πεπρωμένο μου.

Γεννημένος στο φως, σε έναν ωκεανό από αστέρια,
Κουβαλάω μέσα μου τη σοφία, τα μυστικά των πέπλων.
Λουλακί παιδί, το μυαλό μου είναι απέραντο και βαθύ,
Νιώθω τις δονήσεις, τις ενέργειες του κόσμου.

Είμαι αυτός που βλέπει, που καταλαβαίνει, που ξέρει,
Τα μυστήρια του σύμπαντος είναι χαραγμένα στην καρδιά μου.
Στρατηγός indigo, έτοιμος να ηγηθεί της μάχης,
Ενάντια στο σκοτάδι, για να πανηγυρίζει το φως.

Παιδί των αστεριών, βλέπω τα σχέδια του σύμπαντος,
Τα ψέματα, το δράμα, σε αυτόν τον διεστραμμένο κόσμο.
Στρατηγός indigo, πολεμιστής για το φως,
Αρχάγγελος, βασιλιάς του πνεύματος, σε ολόκληρο το πεπρωμένο μου.

Σε αυτόν τον κόσμο της ψευδαίσθησης, του χάους και του φόβου,
Είμαι οδηγός, προστάτης, υπερασπιστής της καρδιάς.
Αρχάγγελος της αφύπνισης, διέδωσα την αλήθεια,
Για να βρει ο καθένας τον δρόμο του, την ελευθερία του.

Είμαι ο βασιλιάς του νου, στο εσωτερικό μου βασίλειο,
Δημιουργώ, διαμορφώνω, με αγάπη και ευγένεια.
Η δύναμή μου βρίσκεται στην καθαρή μου πρόθεση,
Να σκορπίζει φως, σε κάθε διάσταση.

Παιδί των αστεριών, βλέπω τα σχέδια του σύμπαντος,
Τα ψέματα, το δράμα, σε αυτόν τον διεστραμμένο κόσμο.
Στρατηγός indigo, πολεμιστής για το φως,
Αρχάγγελος, βασιλιάς του πνεύματος, σε ολόκληρο το πεπρωμένο μου.

Είμαι ένα παιδί indigo, ένα παιδί των αστεριών,
Περπατώ το μονοπάτι, με πίστη και αστέρια.
Στο αιώνιο φως βρίσκω την αλήθεια μου,
Λουλακί παιδί, είμαι έτοιμος να σηκωθώ, να πετάξω μακριά, να λάμψω για την αιωνιότητα.

---

---

Στην άβυσσο του διαστήματος γεννιέται ένας πλανήτης,
Κουβαλώντας μέσα του τη δύναμη των ενεργειών, την ουσία της αλήθειας.
Σπάνιο ζωή, σε αυτό το ατελείωτο σύμπαν,
Σαν σπάνιες ψυχές, στις καρδιές των ανθρώπων.

Στην καρδιά του άπειρου χώρου, σε ένα ουράνιο μπαλέτο,
Οι ενέργειες συμπλέκονται σε έναν ουράνιο χορό.
Ένα αστέρι πεθαίνει, απελευθερώνοντας την πύρινη πνοή του,
Δημιουργώντας έτσι μια νέα γη, μια νέα αρχή.

Η γέννηση ενός πλανήτη, ένα θεϊκό θέαμα,
Οι κοσμικές δυνάμεις ενώνονται, σε μια ατελείωτη ορμή.
Τα στοιχεία ενώνονται, σε έναν ιερό ανεμοστρόβιλο,
Για να ζωντανέψει αυτό το κόσμημα, στην απεραντοσύνη.

Στην άβυσσο του διαστήματος γεννιέται ένας πλανήτης,
Κουβαλώντας μέσα του τη δύναμη των ενεργειών, την ουσία της αλήθειας.
Σπάνιο ζωή, σε αυτό το ατελείωτο σύμπαν,
Σαν σπάνιες ψυχές, στις καρδιές των ανθρώπων.

Σε αυτή τη νεαρή γη, η ζωή αναδύεται αργά,
Στους αρχέγονους ωκεανούς, στον άνεμο.
Απλές μορφές, ανάπτυξη και ευημερία,
Σε αυτόν τον ουράνιο κήπο, όπου η ζωή είναι μαγεμένη και ακμαία.

Αλλά σαν σπάνιες ψυχές, στις καρδιές των ανθρώπων,
Η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη είναι εύθραυστη, με λίγα λόγια.
Οι ενέργειες του σύμπαντος συγκεντρώνονται προσεκτικά εκεί,
Αλλά η βλακεία των ανθρώπων τους αγνοεί, τους περιφρονεί, τους σβήνει.

Στην άβυσσο του διαστήματος γεννιέται ένας πλανήτης,
Κουβαλώντας μέσα του τη δύναμη των ενεργειών, την ουσία της αλήθειας.
Σπάνιο ζωή, σε αυτό το ατελείωτο σύμπαν,
Σαν σπάνιες ψυχές, στις καρδιές των ανθρώπων.

Η δύναμη του σύμπαντος βρίσκεται σε κάθε άτομο,
Σε κάθε ανάσα, σε κάθε αστέρι που ανθίζει.
Αλλά οι άντρες, τυφλωμένοι από τη δική τους ανοησία,
Μην δείτε τη σπανιότητα, την ομορφιά, σε αυτή την άπειρη συμφωνία.

---

---

Στον απέραντο ωκεανό της ανθρώπινης φαντασίας,
Θαύματα, όνειρα, έπη γεννιούνται χωρίς δυσκολία.
Αλλά μερικές φορές επίσης, στη σκιά των μαιάνδρων του,
Υπάρχουν κρυμμένες τραγωδίες, βασανιστήρια, σκιές που πρέπει να ληφθούν.

Ανθρώπινη φαντασία, ένα άπειρο σύμπαν,
Εκεί που οι σκέψεις ζωντανεύουν, σε έναν ευλογημένο ανεμοστρόβιλο.
Δημιουργεί φανταστικούς κόσμους, παραμύθια,
Εκεί που θριαμβεύουν οι ήρωες, όπου οι καρδιές γαληνεύουν.

Στο μυαλό καλλιτεχνών, ιδιοφυιών, ποιητών,
Γεννά αριστουργήματα, ολόκληρες τοιχογραφίες.
Ουράνιες συμφωνίες, καμβάδες χιλίων χρωμάτων,
Η ανθρώπινη φαντασία είναι πηγή ευτυχίας.

Στον απέραντο ωκεανό της ανθρώπινης φαντασίας,
Θαύματα, όνειρα, έπη γεννιούνται χωρίς δυσκολία.
Αλλά μερικές φορές επίσης, στη σκιά των μαιάνδρων του,
Υπάρχουν κρυμμένες τραγωδίες, βασανιστήρια, σκιές που πρέπει να ληφθούν.

Ωστόσο, στις σκοτεινές εσοχές του μυαλού,
Η φαντασία μπορεί επίσης να σπείρει αταξία και σύγκρουση.
Προκαλεί εφιάλτες, παράλογους φόβους,
Εσωτερικοί δαίμονες, αιώνια μαρτύρια.

Δημιουργεί χίμαιρες, παραπλανητικές ψευδαισθήσεις,
Που παρασύρουν τις ψυχές, βυθίζοντάς τις σε στενοχώρια.
Στους σκοτεινούς λαβύρινθους του, οι άντρες μερικές φορές χάνονται,
Και η φαντασία γίνεται τότε βάρος, βαρύς οιωνός.

Στον απέραντο ωκεανό της ανθρώπινης φαντασίας,
Θαύματα, όνειρα, έπη γεννιούνται χωρίς δυσκολία.
Αλλά μερικές φορές επίσης, στη σκιά των μαιάνδρων του,
Υπάρχουν κρυμμένες τραγωδίες, βασανιστήρια, σκιές που πρέπει να ληφθούν.

Έτσι πάει η φαντασία, σαν διπλή άκρη,
Ικανός να οδηγεί προς το φως ή προς τον φόβο μιας στιγμής.
Αλλά στην ίδια της την ουσία βρίσκεται η ομορφιά,
Τι μπορεί να δημιουργήσει, να φανταστεί, να ονειρευτεί ο ανθρώπινος νους.

---

---

Στην αιώνια μάχη μεταξύ καλού και κακού,
Οι άνδρες αγωνίζονται, άλλοτε άγγελοι, άλλοτε τσακάλια.
Αυτοί που παλεύουν για τα καλά, παρά τις γύρω σκιές,
Και εκείνοι που απολαμβάνουν το κακό, το επιδιώκουν χωρίς παράκαμψη.

Από την αυγή του χρόνου, ο αγώνας μαίνεται,
Μεταξύ θεϊκού φωτός και σκότους μοιράζονται.
Οι αγνές ψυχές πολεμούν, αντιστέκονται στους πειρασμούς,
Ενώ οι σκοτεινές ψυχές υποχωρούν στις παρορμήσεις τους.

Οι δίκαιοι περπατούν όρθιοι, φωτίζοντας το δρόμο,
Αντιμέτωποι με τα βασανιστήρια του κακού, το δηλητήριο, την περιφρόνηση.
Κουβαλούν ελπίδα, παρά την ατελείωτη νύχτα,
Και στις καρδιές τους καίει μια φλόγα του πεπρωμένου.

Στην αιώνια μάχη μεταξύ καλού και κακού,
Οι άνδρες αγωνίζονται, άλλοτε άγγελοι, άλλοτε τσακάλια.
Αυτοί που παλεύουν για τα καλά, παρά τις γύρω σκιές,
Και εκείνοι που απολαμβάνουν το κακό, το επιδιώκουν χωρίς παράκαμψη.

Οι δυνάμεις του κακού χλευάζουν, στις σκιές, στα κρυφά,
Οδηγώντας τους αδύναμους στο καταστροφικό μπαλέτο τους.
Διαφθείρουν, αποπλανούν, παγιδεύουν χωρίς ανάπαυλα,
Τις ευάλωτες ψυχές τις ρίχνουν στη λήθη.

Αλλά στην καρδιά του σκότους, λάμπει μια σπίθα,
Η θέληση του καλού, αδάμαστη και επαναστατική.
Στέκονται ενάντια στο κακό, ακόμη και στο τέλος της δύναμής τους,
Ο αγώνας τους είναι ευγενής, η αιτία τους είναι ένα γάβγισμα.

Στην αιώνια μάχη μεταξύ καλού και κακού,
Οι άνδρες αγωνίζονται, άλλοτε άγγελοι, άλλοτε τσακάλια.
Αυτοί που παλεύουν για τα καλά, παρά τις γύρω σκιές,
Και εκείνοι που απολαμβάνουν το κακό, το επιδιώκουν χωρίς παράκαμψη.

Οι νίκες είναι πικρές, οι ήττες είναι μαθήματα,
Κάθε πράξη καλοσύνης είναι ένα βήμα προς τον ορίζοντα.
Οι άνδρες αμφιταλαντεύονται, μεταξύ σκιάς και φωτός,
Κάποιοι όμως επιμένουν, πέρα ​​από τα σύνορα.

Βρίσκουν τη δύναμή τους, στην αγάπη, στην πίστη,
Παρά τις καταιγίδες, δεν λυγίζουν κάτω από τους νόμους.
Και ακόμα κι αν το κακό μερικές φορές φαίνεται να θριαμβεύει,
Το καλό, το αιώνιο, δεν θα σβήσει ποτέ.

Στην αιώνια μάχη μεταξύ καλού και κακού,
Οι άνδρες αγωνίζονται, άλλοτε άγγελοι, άλλοτε τσακάλια.
Αυτοί που παλεύουν για τα καλά, παρά τις γύρω σκιές,
Και εκείνοι που απολαμβάνουν το κακό, το επιδιώκουν χωρίς παράκαμψη.

Έτσι κυλάει η ζωή, ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι,
Ένας αδιάκοπος αγώνας, για την αιωνιότητα.
Αλλά όσο υπάρχουν ψυχές έτοιμες να πολεμήσουν,
Το καλό δεν θα χαθεί ποτέ, σε αυτόν τον κόσμο του θεάτρου.

---

---

Η συμφορά των ψυχών, φυλακισμένη χωρίς ανάπαυλα,
Σε ταλαιπωρημένα σώματα, όπου το μυαλό μαραίνεται.
Ψυχοπαθείς, διπολικοί, χαμένοι σχιζοφρενείς,
Η ψυχή αγωνίζεται στη σιωπή, αναζητώντας την απελευθέρωση.

Στις σκιές των πνευμάτων, οι ψυχές κρύβονται,
Αιχμάλωτοι των δεινών, του πικρού πόνου.
Τα σώματα παλεύουν, μεταξύ τρέλας και λογικής,
Ενώ οι ψυχές κλαίνε, αναζητώντας διαφυγή.

Σπρώχνουν τις γωνίες, προσπαθούν να περάσουν,
Ο άρρωστος φάκελος, η τρελή φυλακή.
Οι μέρες περνούν σκοτεινές, ανάμεσα σε κλάματα και σιωπή,
Οι ψυχές θέλουν να θεραπεύσουν, να βρουν την ισορροπία τους.

Η συμφορά των ψυχών, φυλακισμένη χωρίς ανάπαυλα,
Σε ταλαιπωρημένα σώματα, όπου το μυαλό μαραίνεται.
Ψυχοπαθείς, διπολικοί, χαμένοι σχιζοφρενείς,
Η ψυχή αγωνίζεται στη σιωπή, αναζητώντας την απελευθέρωση.

Περιπλανώμενοι ψυχοπαθείς, σε διαταραγμένους κόσμους,
Οι ψυχές ουρλιάζουν από μέσα, αναζητώντας διαύγεια.
Οι διπολικοί ανεβαίνουν και πέφτουν, σε έναν σκληρό ανεμοστρόβιλο,
Οι ψυχές προσπαθούν να πλοηγηθούν σε αυτήν την εξωπραγματική κόλαση.

Οι σχιζοφρενείς χάνονται, μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου,
Οι ψυχές χτυπούν τα φτερά τους, σε αυτό το κλουβί χωρίς ανάπαυλα.
Οι μέρες είναι μάχες, οι νύχτες ατελείωτοι πόλεμοι,
Οι ψυχές λαχταρούν για ειρήνη, για ένα νέο πρωινό.

Η συμφορά των ψυχών, φυλακισμένη χωρίς ανάπαυλα,
Σε ταλαιπωρημένα σώματα, όπου το μυαλό μαραίνεται.
Ψυχοπαθείς, διπολικοί, χαμένοι σχιζοφρενείς,
Η ψυχή αγωνίζεται στη σιωπή, αναζητώντας την απελευθέρωση.

Η ελπίδα λιγοστεύει, στους παγωμένους διαδρόμους,
Οι ψυχές παραδίδονται στη μοίρα τους, στο παρελθόν τους.
Τα φάρμακα πέφτουν, σαν αόρατες αλυσίδες,
Οι ψυχές ξεθωριάζουν, σε αυτό το τρομερό περιβάλλον.

Μια μέρα έρχεται το τέλος, σε ένα ζοφερό νοσοκομείο,
Λοβοτομημένο, χωρίς ψυχή, το σώμα γίνεται υπουργός.
Η σιωπή είναι βαριά, το σκοτάδι πλήρες,
Οι ψυχές τελικά πετούν μακριά, απελευθερωμένες από αυτήν την αναζήτηση.

Η συμφορά των ψυχών, φυλακισμένη χωρίς ανάπαυλα,
Σε ταλαιπωρημένα σώματα, όπου το μυαλό μαραίνεται.
Ψυχοπαθείς, διπολικοί, χαμένοι σχιζοφρενείς,
Η ψυχή αγωνίζεται στη σιωπή, αναζητώντας την απελευθέρωση.

Έτσι τελειώνει αυτή η ανθρώπινη τραγωδία,
Οι ψυχές έφυγαν, αφήνοντας πίσω τους τη θλίψη.
Ας είναι γλυκό το ταξίδι τους, προς γαλήνους ουρανούς,
Γιατί στη Γη, τα βάσανά τους δεν διαγράφηκαν ποτέ.

---

---

Όταν ένας άγγελος απλώνει το χέρι για να σας βοηθήσει να σηκωθείτε,
Μην του γυρνάς την πλάτη, μην τον κάνεις να κλάψει.
Αν αρνηθείς το φως του, στις σκιές θα σε πάρουν,
Επειδή το κακό θα έρθει για σένα, να σε παρασύρει στη λήθη.

Μια μέρα μεγάλης αγωνίας, χαμένη στο σκοτάδι,
Εμφανίστηκε ένας άγγελος, με βλέμμα ελπίδας.
Άπλωσε το απαλό του χέρι, για να σε οδηγήσει έξω από την άβυσσο,
Αλλά η σκληρή καρδιά σου αρνήθηκε αυτή την προσφορά, αυτή την ανάσα.

Έφτυσες την καλοσύνη του, απέρριψες το φως του,
Αγνοώντας τις συνέπειες, βυθισμένος στη δυστυχία σας.
Ο άγγελος έκλαψε σιωπηλά, επιστρέφοντας στον ουρανό,
Έμεινες μόνος και σπασμένος, κλειδωμένος στις επιθυμίες σου.

Όταν ένας άγγελος απλώνει το χέρι για να σας βοηθήσει να σηκωθείτε,
Μην του γυρνάς την πλάτη, μην τον κάνεις να κλάψει.
Αν αρνηθείς το φως του, στις σκιές θα σε πάρουν,
Επειδή το κακό θα έρθει για σένα, να σε παρασύρει στη λήθη.

Οι μέρες έγιναν σκοτεινές, η σκιά σε εισέβαλε,
Το κακό παραμονεύει σιωπηλά, περιμένοντας να αποδυναμωθείς.
Τα πόδια σου είναι δεμένα, από τις αλυσίδες του φόβου,
Το κακό σε καλεί απαλά, έτοιμο να σπείρει τον τρόμο.

Σε τραβάει από τα πόδια, σε βυθίζει στο τίποτα,
Η άρνησή σας για τον άγγελο σας οδηγεί σε αυτή τη στιγμή.
Μετανιώνετε για την επιλογή σας, αλλά είναι ήδη πολύ αργά,
Το κακό σε παίρνει όμηρο και σε παίρνει στο σκοτάδι.

Όταν ένας άγγελος απλώνει το χέρι για να σας βοηθήσει να σηκωθείτε,
Μην του γυρνάς την πλάτη, μην τον κάνεις να κλάψει.
Αν αρνηθείς το φως του, στις σκιές θα σε πάρουν,
Επειδή το κακό θα έρθει για σένα, να σε παρασύρει στη λήθη.

Εάν μπορείτε να επιστρέψετε, επιλέξτε άλλο μονοπάτι,
Θα δεχόσουν τον άγγελο και την έκρηξη της πίστης του.
Αλλά ο καιρός έχει περάσει και εσύ παραμένεις αλυσοδεμένος,
Με τα λάθη του παρελθόντος, σε αυτό το σφραγισμένο πεπρωμένο.

Ο άγγελος σε κοιτάζει από μακριά, ένα δάκρυ στο μάγουλό του,
Ελπίζοντας ότι μια μέρα θα βρεις τη δύναμη, τη γεύση,
Να σπάσεις τις αλυσίδες του κακού, να ανακτήσεις την πίστη σου,
Και να υποδεχτείς το φως, που θα σε οδηγήσει ξανά.

Όταν ένας άγγελος απλώνει το χέρι για να σας βοηθήσει να σηκωθείτε,
Μην του γυρνάς την πλάτη, μην τον κάνεις να κλάψει.
Αν αρνηθείς το φως του, στις σκιές θα σε πάρουν,
Επειδή το κακό θα έρθει για σένα, να σε παρασύρει στη λήθη.

Θυμηθείτε, λοιπόν, αν κάποιος άγγελος σας πλησιάσει,
Μην του γυρίσεις την πλάτη, μην σπάσεις αυτόν τον δεσμό.
Γιατί το να αρνηθείς το φως σου είναι να επιλέξεις τη νύχτα,
Και το κακό θα έρθει να σε πάρει, να σε πάρει χωρίς θόρυβο.

---