---

Marie-Grassouillette

Η Marie-Grassouillette, καθισμένη στον πάγκο της,
Χωρίς χρέη, η ζωή του φαίνεται υπέροχη.
Ενώ οι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς άλλα φιστίκια,
Μας κάνει διαλέξεις, αυτός ο φλύαρος γλάρος.

Είμαστε όλοι εδώ, χωρίς μπριός ή μπαγκέτες,
Αλλά αυτή, στο χρύσωμα της, λάμπει σαν κορυδαλιά.
Πεινάμε, δεν έχουμε άλλες τηγανίτες,
Αλλά για αυτούς, όλα είναι απλά, κάθε μέρα είναι ένα πάρτι.

Γεια σου, Marie-Grassouillette, άκου τις τρομπέτες,
Ο κόσμος πεινά, η οργή του γίνεται καταιγίδα.
Δεν είμαστε χήνες να τρώγονται στα σουβλάκια,
Θέλουμε δικαιοσύνη, όχι τα κρυμμένα ψίχουλα σας.

Αυτοί οι ηλίθιοι από ψηλά και τα ψεύτικα δάκρυά τους,
Σκεφτείτε ότι θα σιωπήσουμε ξανά, ότι θα δεχθούμε τη σπανιότητα.
Αλλά εδώ, στους δρόμους μας, είμαστε όλοι Κοζέτες,
Έχουμε βαρεθεί να μας φέρονται σαν τις μαύρες μαριονέτες σας.

Απλώς ζητάμε αληθινό φαγητό στα πιάτα μας,
Ενώ παίζουν βασιλιάδες, βασίλισσες, στην αυλή της ανοησίας.
Οι αλαζονίες τους που μας βυθίζουν σε δίαιτα,
Σύντομα όμως θα έρθει η ώρα της μεγάλης ανακατάκτησης.

Γεια σου, Marie-Grassouillette, άκου τις τρομπέτες,
Ο κόσμος πεινά, η οργή του γίνεται καταιγίδα.
Δεν είμαστε χήνες να τρώγονται στα σουβλάκια,
Θέλουμε δικαιοσύνη, όχι τα κρυμμένα ψίχουλα σας.

Νομίζουν ότι είναι ισχυροί, αυτές οι μαριονέτες με γιακά!
Κελαηδούν και φουσκώνουν σαν τη Μπλάνσετ!
Marie-Grassouillette, χτυπήστε καλά το κουδούνι σας,
Ο κόσμος είναι στην πορεία, δεν είναι απλώς μια πιρουέτα!

Έχουμε βαρεθεί τα φορολογικά σας έσοδα,
Με το να μας κλέβουν, να μας γεμίζουν ροζέτες.
Οργανωνόμαστε, δεν είναι γρίφος,
Ήρθε η ώρα για την ιστορία μας, να παίξουμε τους καρυοθραύστες!

Γεια σου, Marie-Grassouillette, άκου τις τρομπέτες,
Ο κόσμος πεινά, η οργή του γίνεται καταιγίδα.
Δεν είμαστε χήνες να τρώγονται στα σουβλάκια,
Θέλουμε δικαιοσύνη, όχι τα κρυμμένα ψίχουλα σας.

Marie-Grassouillette, κοιτάξτε προσεκτικά το καλάθι σας,
Μακριά από τα Ηλύσια, θα οδηγήσει τη σιλουέτα σας.
Δεν πρέπει να αποσπάτε τις φωνές των όμορφων σουφραζέτες,
Δεν είσαι Ρωμαίος και δεν είμαστε Ιουλιέτες!

---

---

Πυρετός

Μας μιλάνε για δικαιοσύνη, μας μιλάνε για δικαιώματα,
Αλλά κάθε φορά, είναι πάντα 49,3.
Ο πυρετός που ανεβαίνει, που στοχεύει τις ελπίδες μας,
Χάνουμε τις φωνές μας κάτω από τα στιλέτα τους.

Τσούζει, καίει, στην καρδιά μας στρίβει,
Κάθε διάταγμα που υπογράφουν μας φέρνει πιο κοντά στο σκηνικό.
Λένε ότι προστατεύουν, ότι κάνουν για καλό,
Αλλά ο πυρετός 49,3 στοχεύει μόνο τους φτωχούς, αυτό είναι σίγουρο.

Πυρετός 49,3, μας τρώει, μας παίρνει,
Μας φορολογούν, μας αιμορραγούν, σαν πεθαμένα βοοειδή.
Πάντα περισσότερο, χωρίς ακρόαση, χωρίς ανάπαυλα ή αγώνα,
Ο αυτοκινητόδρομος προς τη δικτατορία, εκεί πάμε.

Τραβούν τα νήματα στα χρυσά σαλόνια,
Ενώ πεθαίνουμε κάτω από τους επιβεβλημένους νόμους τους.
Ο πυρετός ανεβαίνει και η ζωή μας καταρρέει,
Σε αυτό το στημένο παιχνίδι, τα όνειρά μας λιώνουν μαζί.

Τα γονίδια των φτωχών είναι στοχευμένα, είναι η επιστήμη τους,
Ο πυρετός 49,3 είναι το τέλος της τύχης.
Αγωνιζόμαστε, φωνάζουμε, αλλά δεν έχει διαφορά,
Μας κρατούν από τους νόμους και από την καταραμένη γραφή τους.

Πυρετός 49,3, μας τρώει, μας παίρνει,
Μας φορολογούν, μας αιμορραγούν, σαν πεθαμένα βοοειδή.
Πάντα περισσότερο, χωρίς ακρόαση, χωρίς ανάπαυλα ή αγώνα,
Ο αυτοκινητόδρομος προς τη δικτατορία, εκεί πάμε.

Ο πυρετός τους ανεβαίνει, είναι παντού, απλώνεται,
Σε κάθε λέξη, σε κάθε στιγμή.
Λένε ότι είναι για να κυβερνήσουν καλύτερα,
Αλλά είναι μόνο ο πυρετός της εξουσίας, τίποτα να σώσει.

Πυρετός 49,3, μας τρώει, μας παίρνει,
Μας φορολογούν, μας αιμορραγούν, σαν πεθαμένα βοοειδή.
Πάντα περισσότερο, χωρίς ακρόαση, χωρίς ανάπαυλα ή αγώνα,
Ο αυτοκινητόδρομος προς τη δικτατορία, εκεί πάμε.

Πυρετός 49,3, δεν σταματά ποτέ,
Στοχεύει τις ζωές μας, τα όνειρά μας, τους ουρανίσκους μας.
Αλλά παλεύουμε, αντιστεκόμαστε, ακόμα και στην καταιγίδα,
Γιατί αυτός ο πυρετός 49,3 δεν σταματά ποτέ.

---

---

Διαστρεβλωμένες κοινωνικές

Μιλούν για υποστήριξη, φροντίδα για ακρόαση,
Όμως πίσω από τα χαμόγελά τους, οι απειλές είναι καυστικές.
Αυτοί οι ψευτοβοηθοί, μικροί αφεντάδες στην κόλαση,
Τραβώντας μας προς τα κάτω, προς τις πικρές λάκκους τους.

Οι σάπιες συμβουλές τους, οι εντολές τους που μας κατηγορούν,
Σπρώξτε μας σε κλουβιά, είναι πάντα το ίδιο δράμα.
Επαναστατείς, ουρλιάζεις, σου κλείνουν τις πόρτες,
Η πείνα σε αντάλλαγμα και η τρέλα που σου φέρνουν.

Κοινωνικοί διεστραμμένοι, βασιλεύουν πάνω στους καταραμένους,
Αυτοί οι βασιλιάδες των υπονόμων που κυβερνούν τις μέρες μας.
Σε απειλούν, σε κρίνουν, σε σέρνουν στη λάσπη,
Η αυλή των θαυμάτων τους είναι η ντροπή στα γόνατά τους.

Σου λένε τι να κάνεις, πώς να ζήσεις τη ζωή σου,
Αναφορές από χαρτόνι, με τις ψεύτικες επιθυμίες τους.
Πάντα τα ίδια ρεφρέν, οι ίδιες οδηγίες,
Ένας συγκαλυμμένος έλεγχος, στους ελαττωματικούς νόμους τους.

Αντιτάσσεσαι, αρνείσαι, σε γονατίζουν,
Στείλτε σε ψυχιάτρους, να σας συμπεριφέρονται σαν τρελοί.
Το διεστραμμένο σύστημά τους παράγει μόνο μάρτυρες,
Σας κάνουν να πιστέψετε ότι χωρίς αυτούς, δεν έχετε πλέον μέλλον.

Κοινωνικοί διεστραμμένοι, βασιλεύουν πάνω στους καταραμένους,
Αυτοί οι βασιλιάδες των υπονόμων που κυβερνούν τις μέρες μας.
Σε απειλούν, σε κρίνουν, σε σέρνουν στη λάσπη,
Η αυλή των θαυμάτων τους είναι η ντροπή στα γόνατά τους.

Και εν τω μεταξύ, στην αυλή των βασιλιάδων τους,
Γιορτάζουν, χαράζουν οι ίδιοι, χορεύουν σαν αστοί.
Ισχυρίζονται ότι μας σώζουν, αλλά μας βυθίζουν πιο χαμηλά,
Η βάση της πυραμίδας είναι ένα πηγάδι χωρίς θραύσματα.

Κοινωνικοί διεστραμμένοι, βασιλεύουν πάνω στους καταραμένους,
Αυτοί οι βασιλιάδες των υπονόμων που κυβερνούν τις μέρες μας.
Σε απειλούν, σε κρίνουν, σε σέρνουν στη λάσπη,
Η αυλή των θαυμάτων τους είναι η ντροπή στα γόνατά τους.

Οι βασιλιάδες των υπονόμων, σε αιώνιο μαρτύριο,
Σύρετε μας, σπάστε μας, κάτω από τις χαμογελαστές μάσκες τους.
Έχουν ήδη κριθεί, στην τελική δυνατή κραυγή,
Γιατί το διεστραμμένο κοινωνικό δεν είναι παρά ένα κολασμένο κακό.

---

---

Επανάσταση

Μμμμμμμ

Πάμε παιδιά της πατρίδας!

Μμμμμμμ

Όταν η δύναμη πέφτει στην τρέλα,
Και τα δικαιώματα του λαού καταπίνονται,
Η εξέγερση γίνεται η κραυγή μας,
Το ιερό δικαίωμα που μας έχει πει η Ιστορία.

Σηκωνόμαστε, περπατάμε, αρνούμαστε τη σιωπή,
Αυτό το φλέγον καθήκον, αυτή η απέραντη αντίσταση.
Οι αλυσίδες μας σπάνε κάτω από τις σφιγμένες γροθιές μας,
Το άρθρο 35 είναι το κλειδί για την απελευθέρωσή μας.

Μμμμμμμ

Πάμε παιδιά της πατρίδας!

Μμμμμμμ

Όταν η κυβέρνηση προδίδει τους νόμους της,
Το καθήκον του λαού είναι η φωνή των βασιλιάδων.
Το ιερό δικαίωμα, το κάλεσμα της καρδιάς μας,
Είναι η εξέγερση που φέρνει πίσω το φως.

Παραβίασαν τα δικαιώματά μας, τις ελπίδες μας,
Όμως έχουμε μέσα μας τη δύναμη της ιστορίας.
Για κάθε άνθρωπο, κάθε μερίδα του λαού ενωμένη,
Η εξέγερση γίνεται το μοναδικό μας στοίχημα.

Κρατάμε τα δικαιώματά μας, αναζωπυρώνουμε τις φλόγες,
Το καθήκον αντηχεί στις ψυχές μας,
Η κυβέρνηση είναι κωφή στον πόνο μας,
Η εξέγερση έρχεται να χτυπήσει την ώρα.

Μμμμμμμ

Πάμε παιδιά της πατρίδας!

Μμμμμμμ

Όταν η κυβέρνηση προδίδει τους νόμους της,
Το καθήκον του λαού είναι η φωνή των βασιλιάδων.
Το ιερό δικαίωμα, το κάλεσμα της καρδιάς μας,
Είναι η εξέγερση που φέρνει πίσω το φως.

Κάθε αδικία, κάθε χτύπημα,
Ενισχύει την ανάγκη για ελευθερία.
Το άρθρο μας υπενθυμίζει ότι ο αγώνας είναι δίκαιος,
Αντιμέτωποι με την κατάχρησή τους, είναι η νίκη μας που προσαρμόζουμε.

Μμμμμμμ

Πάμε παιδιά της πατρίδας!

Μμμμμμμ

Όταν η κυβέρνηση προδίδει τους νόμους της,
Το καθήκον του λαού είναι η φωνή των βασιλιάδων.
Το ιερό δικαίωμα, το κάλεσμα της καρδιάς μας,
Είναι η εξέγερση που φέρνει πίσω το φως.

Το πιο ιερό των δικαιωμάτων, το καθήκον των γενναίων,
Έχει να κάνει με το να σηκωθούμε όταν η δύναμη μας εμποδίζει.
Η εξέγερση είναι ένα τραγούδι, μια επανάσταση,
Το άρθρο 35 είναι το κλειδί για τη χειραφέτηση.

Μμμμμμμ

Πάμε παιδιά της πατρίδας!
Η μέρα της δόξας έφτασε!

Μμμμμμμ

---

---

Ο μεγάλος μπουφονισμός

Μμμμμμμ

Προσοχή, χαιρετίστε τη σημαία!

Μμμμμμμ

Μας πουλάνε λέξεις όπως υποσχέσεις,
Ισότητα, Αδελφότητα, Ελευθερία σε αγαλλίαση.
Αλλά όταν σκάβουμε κάτω από τις χρυσές ομιλίες τους,
Αυτό είναι το πικρό αστείο που έχουν έρθει να μας κάνουν.

Οι πλούσιοι γελούν κάτω από τα χρυσαφικά τους,
Οι φτωχοί συνθλίβονται υπό τη λογοκρισία.
Και αυτό το σύνθημα, αντηχεί μάταια,
Κάτω από τα χτυπήματα αυτών που τραβούν τους συνδέσμους.

Μμμμμμμ

Προσοχή, χαιρετίστε τη σημαία!

Μμμμμμμ

Ισότητα, ένα καλοφτιαγμένο αστείο,
Αδελφότητα, ανάμεσα σε αυτούς που είναι καλά τοποθετημένοι,
Ελευθερία, για όσους ξέρουν να πληρώνουν.
Αυτό είναι το μεγάλο μπουφόνι που μας άφησαν.

Στα παλάτια, κάνουμε πρόποση επιτυχίας,
Ενώ κάτω, η μιζέρια κάνει την πρόοδό της.
Αδελφότητα; Είναι ανάμεσα σε φίλους εκατομμυριούχους,
Οι άλλοι παραμένουν στους αγώνες τους.

Οι αόρατες αλυσίδες λάμπουν στο φως της ημέρας,
Ίσα δικαιώματα; Μια άσχημη παράκαμψη.
Και η Ελευθερία, λένε δυνατά,
Αλλά μόνο για όσους συμμορφώνονται με τους νόμους τους.

Μμμμμμμ

Προσοχή, χαιρετίστε τη σημαία!

Μμμμμμμ

Ισότητα, ένα καλοφτιαγμένο αστείο,
Αδελφότητα, ανάμεσα σε αυτούς που είναι καλά τοποθετημένοι,
Ελευθερία, για όσους ξέρουν να πληρώνουν.
Αυτό είναι το μεγάλο μπουφόνι που μας άφησαν.

Μας λένε να πιστεύουμε στη Δημοκρατία,
Αλλά είναι ένα κωμικό θέατρο, μια κυνική τραγωδία.
Τα λόγια είναι άδεια, οι πράξεις βαριές,
Μας κρατούν με λουρί, πάντα, πάντα.

Μμμμμμμ

Προσοχή, χαιρετίστε τη σημαία!

Μμμμμμμ

Ισότητα, ένα καλοφτιαγμένο αστείο,
Αδελφότητα, ανάμεσα σε αυτούς που είναι καλά τοποθετημένοι,
Ελευθερία, για όσους ξέρουν να πληρώνουν.
Αυτό είναι το μεγάλο μπουφόνι που μας άφησαν.

Κρατούν τις αξίες τους σαν πρότυπο,
Αλλά στους δρόμους, η εμφάνιση είναι διαφορετική.
Ισότητα, Αδελφότητα, Ελευθερία;
Ψευδαισθήσεις που ο κόσμος δεν μπορεί να αγγίξει.

Μμμμμμμ

Προσοχή, χαιρετίστε τη σημαία!
Λίγο σεβασμός, κύριοι, φιλοδώρησε το καπέλο σας!

Μμμμμμμ

---

---

Το δικαίωμα του λόγου

Μμμμμμμ

Ακούστε προσεκτικά τον ήχο της Πίστης μου,

Μμμμμμμ

Παίρνω το στυλό μου, κάνω τη φωνή μου να ακουστεί,
Χωρίς αλυσίδες, χωρίς φόβο, είναι δικαίωμά μου.
Σε έναν κόσμο όπου οι λέξεις λογοκρίνονται,
Αρνούμαι τη σιωπή, γράφω χωρίς μέτρο.

Μας λένε να σιωπήσουμε, να λυγίσουμε κάτω από τον ζυγό,
Αλλά υπερασπίζομαι την ελευθερία μου με κάθε κόστος.
Οι ιδέες πετούν, διασχίζουν τους τοίχους,
Και τα τραγούδια μου θα είναι πάντα οι ψίθυροι.

Μμμμμμμ

Ακούστε προσεκτικά τον ήχο της Πίστης μου,

Μμμμμμμ

Έχω το δικαίωμα να μιλάω, να λέω ότι θέλω,
Το δικαίωμα να τραγουδάς, να σπάζεις τους ουρανούς.
Κανένα σύνορο δεν θα σταματήσει τις ιδέες μου,
Διεκδικώ αυτό το δικαίωμα, δεν έχω τίποτα να κρύψω.
Τραγουδάω για αυτούς που θα θέλαμε να φιμώσουμε,
Και φωνάζω για αυτούς που θέλαμε να σβήσουμε.

Με τα λόγια μου, κουβαλάω ελπίδα και θυμό,
Δεν ζήτησα ποτέ άδεια για να είμαι ειλικρινής.
Οι ισχυροί θα ήθελαν να χαμηλώσω τα μάτια μου,
Αλλά είναι το τραγούδι μου που ανεβαίνει, όλο και πιο τολμηρό.

Αναζητήστε, λάβετε και μοιραστείτε τα πάντα,
Είναι ιερό δικαίωμα, ήρθα να σας το υπενθυμίσω.
Ας προσπαθήσουν οι νόμοι τους να κλείσουν τις πόρτες,
Πάντα θα βρίσκω τον δρόμο, είμαι πιο δυνατός.

Μμμμμμμ

Ακούστε προσεκτικά τον ήχο της Πίστης μου,

Μμμμμμμ

Έχω το δικαίωμα να μιλάω, να λέω ότι θέλω,
Το δικαίωμα να τραγουδάς, να σπάζεις τους ουρανούς.
Κανένα σύνορο δεν θα σταματήσει τις ιδέες μου,
Διεκδικώ αυτό το δικαίωμα, δεν έχω τίποτα να κρύψω.
Τραγουδάω για αυτούς που θα θέλαμε να φιμώσουμε,
Και φωνάζω για αυτούς που θέλαμε να σβήσουμε.

Αυτό το δικαίωμα έκφρασης είναι ελαφρύ,
Σε έναν κόσμο που μερικές φορές μας πικραίνει.
Τα τραγούδια μου είναι τα όπλα μου, η κραυγή της ύπαρξης μου,
Κάλεσμα στην αγάπη, στην αντίσταση.

Μμμμμμμ

Ακούστε προσεκτικά τον ήχο της Πίστης μου,

Μμμμμμμ

Έχω το δικαίωμα να μιλάω, να λέω ότι θέλω,
Το δικαίωμα να τραγουδάς, να σπάζεις τους ουρανούς.
Κανένα σύνορο δεν θα σταματήσει τις ιδέες μου,
Διεκδικώ αυτό το δικαίωμα, δεν έχω τίποτα να κρύψω.
Τραγουδάω για αυτούς που θα θέλαμε να φιμώσουμε,
Και φωνάζω για αυτούς που θέλαμε να σβήσουμε.

Διεκδικώ αυτό το δικαίωμα, σε κάθε νότα, σε κάθε ήχο,
Γιατί η έκφραση είναι η πνοή της εξέγερσής μου.
Ό,τι λένε, ό,τι κι αν κάνουν,
Θα είμαι πάντα εκεί, δεν θα τα παρατήσω.

Μμμμμμμ

Ακούστε προσεκτικά τον ήχο της Πίστης μου,
Είναι απλώς σοφία που φωνάζει για απογοήτευση!

Μμμμμμμ

---

---

Στους βράχους

Αναγκάζομαι να χωρέσω σε κουτιά που είναι πολύ στενά,
Το σύστημα με συνθλίβει, με κλειδώνει σε κουτιά.
Θέλουν να ακολουθήσω ένα μονοπάτι σχεδιασμένο εκ των προτέρων,
Αλλά δεν είναι ο δρόμος μου, δεν είναι η ευκαιρία μου.
Μου λένε τι να κάνω, πώς να σκεφτώ,
Αλλά στα σχέδιά τους, νιώθω σαν ξένος.
Κάνουν τα στραβά μάτια στις πληγές μου,
Και πνίγομαι στη σκοτεινή τους ψυχρότητα.

Τα πρόσωπα είναι άδεια, οι καρδιές μουδιασμένες,
Με βλέπουν να πέφτω χωρίς καν να ταλαντεύομαι.
Οι κανόνες τους, τα πρότυπά τους, με συντρίβουν στο έδαφος,
Έχω βαρεθεί να υπακούω σε αυτά τα θλιβερά πλάσματα.

Η Γαλλία με φτύνει στο λούκι,
Με πετάει σε ένα σκοτεινό δρομάκι από λυπημένους εγκεφάλους.
Με σκάει στα μπράτσα, με αφήνει εκεί, έκπληκτη.
Και ακόμα κι αν ουρλιάξω την οργή μου, κανείς δεν ακούει τη φωνή μου.
Αυτή η χώρα με σκοτώνει, με πνίγει χωρίς ύφεση,
Είμαι θυμωμένος, χαμένος σε αυτή τη φυλακή.

Είναι εκεί, αυτά τα ρομπότ με τα παγωμένα χαμόγελα,
Τα λόγια τους άδεια, οι ψυχές τους αλυσοδεμένες.
Προχωρούν ευθεία, χωρίς να αμφιβάλλουν ποτέ,
Τυφλός στα δάκρυά μου, κουφός στις αλήθειες μου.
Υπαγορεύουν ζωές που δεν ξέρουν,
Και πνίγομαι στην πολιτεία τους αδέρφια.
Είμαι πιόνι στο παράλογο παιχνίδι τους,
Αλλά αρνούμαι να υποχωρήσω, αρνούμαι να δεχτώ.

Οι αναφορές, τα αρχεία, όλες αυτές οι ψευδείς προσχήσεις,
Θέλουν να με πνίξουν στα τρελά τους καρέ.
Φωνάζω τον πόνο μου, αλλά τίποτα δεν κινείται,
Είμαι μόνος σε αυτή τη νύχτα που με σκεπάζει στα κόκκινα.

Η Γαλλία με φτύνει στο λούκι,
Με πετάει σε ένα σκοτεινό δρομάκι από λυπημένους εγκεφάλους.
Με σκάει στα μπράτσα, με αφήνει εκεί, έκπληκτη.
Και ακόμα κι αν ουρλιάξω την οργή μου, κανείς δεν ακούει τη φωνή μου.
Αυτή η χώρα με σκοτώνει, με πνίγει χωρίς ύφεση,
Είμαι θυμωμένος, χαμένος σε αυτή τη φυλακή.

Δεν θέλω πλέον τις αλυσίδες τους, τα ψέματά τους,
Αρνούμαι τον κόσμο τους όπου με τρώει η ελπίδα.
Με σπρώχνουν μέχρι το σημείο της αγωνίας,
Ουρλιάζω τη μοιραία μου ατονία μέχρι να πεθάνω.

Η Γαλλία με φτύνει στο λούκι,
Με πετάει σε ένα σκοτεινό δρομάκι από θλιμμένα μυαλά.
Με σκάει στα μπράτσα, με αφήνει εκεί, έκπληκτη.
Και ακόμα κι αν ουρλιάξω την οργή μου, κανείς δεν ακούει τη φωνή μου.
Αυτή η χώρα με σκοτώνει, με πνίγει χωρίς ύφεση,
Είμαι θυμωμένος, χαμένος σε αυτή τη φυλακή.

Αρνούμαι να πεθάνω στο κατεστραμμένο σύστημά τους,
Παίρνω πίσω την ελευθερία μου, θα ξανασηκωθώ.
Ας προσπαθήσουν να με πνίξουν, να με ξανασπάσουν,
Αγγίζουν μόνο το μυαλό μου, μόνο ξύνουν το σώμα μου!

---

---

Αξιοπρέπεια

Μμμμμμ

Ωωωωωωω Λυπημένη Γαλλία

Οοοοοοοοοοο Γαλλία Σ' αγάπησα

Μμμμμμ

Μιλάμε για αρετές, ταλέντα, προσόντα,
Αλλά χτίζουν τείχη γύρω από τις ελίτ.
Ο λαός εξακολουθεί να αγωνίζεται για την ιερή του αξιοπρέπεια,
Αλλά στους ελεφαντόδοντους πύργους τους οι ισχυροί παραμένουν παγωμένοι.

Χωρίς καμία άλλη διάκριση, μας λένε περήφανα,
Αλλά στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ότι όλα είναι πολύ διαφορετικά.

Μμμμμμ

Ωωωωωωω Λυπημένη Γαλλία

Οοοοοοοοοοο Γαλλία Σ' αγάπησα

Μμμμμμ

Η αξιοπρέπεια είναι για εμάς, είναι για εσάς,
Δεν είναι μια πολυτέλεια που προορίζεται για τους ισχυρούς και τους λύκους.
Σύμφωνα με τις ικανότητές μας, τις αρετές μας και τα περήφανα πανό μας,
Κάθε πολίτης αξίζει να προστατεύεται από τραγωδίες.

Ο τόπος της κριτικής, τα πραγματικά τσιμπούρια που μας δαγκώνουν,
Περιβάλλεται με συρματοπλέγματα, αιχμηρά ήθη και πολιτικούς τρελούς.
Τα ταλέντα πνίγονται από τα καλά στατιστικά στοιχεία,
Εξημερώνουν τα αληθινά πνεύματα, τα προγονικά κελτικά.

Χωρίς καμία άλλη διάκριση εκτός από αυτή των αξιών,
Αλλά η πραγματικότητα είναι μόνο φόβος και πόνος.

Μμμμμμ

Ωωωωωωω Λυπημένη Γαλλία

Οοοοοοοοοοο Γαλλία Σ' αγάπησα

Μμμμμμ

Η αξιοπρέπεια είναι για εμάς, είναι για εσάς,
Δεν είναι μια πολυτέλεια που προορίζεται για τους ισχυρούς και τους λύκους.
Σύμφωνα με τις ικανότητές μας, τις αρετές μας και τα περήφανα πανό μας,
Κάθε πολίτης αξίζει να προστατεύεται από τραγωδίες.

Το δικαίωμα εισαγωγής, στις τάξεις της τιμής,
Είναι ένα όνειρο χαμένο στα χέρια των νικητών.
Όμως απαιτούμε αυτό που μας αναλογεί
Ίσες ευκαιρίες σε έναν στριμμένο κόσμο.

Μμμμμμ

Ωωωωωω λυπημένη Γαλλία

Οοοοοοοοοοο Γαλλία Σ' αγάπησα

Μμμμμμ

Η αξιοπρέπεια είναι για εμάς, είναι για εσάς,
Δεν είναι μια πολυτέλεια που προορίζεται για τους ισχυρούς και τους λύκους.
Σύμφωνα με τις ικανότητές μας, τις αρετές μας και τα περήφανα πανό μας,
Κάθε πολίτης αξίζει να προστατεύεται από τραγωδίες.

Το άρθρο 6 λάμπει στη νύχτα των ξεχασμένων,
Εμείς, οι πολίτες, δεν θα μένουμε πλέον κρυφοί.
Η αξιοπρέπειά μας, τα ταλέντα μας αξίζουν το φως,
Θα καταστρέψουμε τα δικαιώματά μας, σε αυτή την εποχή της μιζέριας.

Μμμμμμ

Ωωωωωω λυπημένη Γαλλία

Οοοοοοοοοοο Γαλλία Σ' αγάπησα

Μμμμμμ

Η αξιοπρέπεια είναι για εμάς, είναι για εσάς,
Δεν είναι μια πολυτέλεια που προορίζεται για τους ισχυρούς και τους λύκους.
Σύμφωνα με τις ικανότητές μας, τις αρετές μας και τα περήφανα πανό μας,
Κάθε πολίτης αξίζει να προστατεύεται από τραγωδίες.

---

---

Η κραυγή του λαού

Ο κόσμος κατεβαίνει, το πεζοδρόμιο καίγεται κάτω από τα πόδια μας,
Το φλιτζάνι είναι γεμάτο, δεν μπορούμε να πάμε πίσω.
Οι ομιλίες είναι κενές, τα βλέμματα περιφρονητικά,
Μας λένε τρελούς, θορυβώδεις κακούς.

Πού είναι η δικαιοσύνη, πού είναι η δικαιοσύνη;
Όταν η Πολιτεία ακούει μόνο τη δική της μέθη.

Είναι η κραυγή του λαού, που απαιτεί την τιμητική του,
Αλλά το κράτος στέλνει τα CRS στους δρόμους.
Όχι άλλες υποσχέσεις, όχι άλλες πολιτικές,
Απαιτούμε τα δικαιώματά μας, όχι κυνικά λόγια.
Εκλεγμένοι από τον λαό, για τον λαό, θυμάστε;
Αλλά μας άφησες να πεθάνουμε, κάτω από τη σιδερογροθιά σου και τίποτα!

Οι μακροσκελείς ομιλίες τους δεν έχουν πλέον νόημα,
Απλά λόγια κενά, γεμάτα αλαζονεία.
Ο θυμός βρυχάται στις φλέβες μας,
Ξέχασαν ότι είμαστε η ανθρώπινη αλυσίδα.

Πού είναι η δικαιοσύνη, πού είναι η δικαιοσύνη;
Όταν ο δρόμος γίνεται ο τελευταίος χώρος της υπόσχεσης.

Είναι η κραυγή του λαού, που απαιτεί την τιμητική του,
Αλλά το κράτος στέλνει τα CRS στους δρόμους.
Όχι άλλες υποσχέσεις, όχι άλλες πολιτικές,
Απαιτούμε τα δικαιώματά μας, όχι κυνικά λόγια.
Εκλεγμένοι από τον λαό, για τον λαό, θυμάστε;
Αλλά μας άφησες να πεθάνουμε, κάτω από τη σιδερογροθιά σου και τίποτα!

Τα φορτηγά προχωρούν, η καταστολή είναι σε πλήρη εξέλιξη,
Αλλά δεν θα τα παρατήσουμε, θα παραμείνουμε στην πορεία.
Ο δρόμος είναι το όπλο μας, ο θυμός είναι η φωνή μας,
Και σε κάθε κραυγή αντηχεί η πίστη μας.

Ο λαός δεν θα ξεχάσει την ημέρα που τον πρόδωσες,
Στις καρδιές μας καίει μια οργή που τίποτα δεν μπορεί να σβήσει.
Δικαιοσύνη, θα την πάρουμε, με τα χέρια μας,
Γιατί η Πολιτεία μας έχει εγκαταλείψει, σαν τα σκυλιά.

Ο δρόμος φλέγεται, το κύπελλο είναι γεμάτο,
Ο κόσμος ξυπνά, απαιτεί την τιμωρία του.
Πάρα πολλές υποσχέσεις χάθηκαν στον άνεμο,
Το κράτος ξεπερνά τα όριά του, είναι ώρα για αίμα.

Όχι άλλες συζητήσεις, όχι άλλα ψέματα,
Οι άνθρωποι που φλέγονται δεν μπορούν να περιμένουν άλλο.

Κατεβαίνουμε, οι δρόμοι βρυχώνται από δικαιοσύνη,
Αντιμέτωποι με τα φορτηγά CRS, η οργή μας υφαίνεται.
Η Πολιτεία έχει ξεχάσει, κωφεύει στις κραυγές μας,
Εκλεγμένος από τον λαό, αλλά πρόδωσε.

Όχι πια πολιτική, φθαρμένα λόγια,
Δεν θέλουμε πια τα παγωμένα πρόσωπά τους.
Κρίνοντας βλέμματα, φανατικές μανίες,
Ο κόσμος που παρελαύνει είναι πολύ περισσότερο από συμβολικός.

Έχουν ξεχάσει από πού προέρχονται οι φωνές,
Οι άνθρωποι είναι αυτοί που φτιάχνουν και παραβιάζουν τους νόμους.

Κατεβαίνουμε, οι δρόμοι βρυχώνται από δικαιοσύνη,
Αντιμέτωποι με τα φορτηγά CRS, η οργή μας υφαίνεται.
Η Πολιτεία έχει ξεχάσει, κωφεύει στις κραυγές μας,
Εκλεγμένος από τον λαό, αλλά πρόδωσε.

Δεν θέλουμε πια τα τανκς σας στους δρόμους,
Δεν θέλουμε πλέον τα ψέματα που όλοι έχουμε ακούσει.
Απαιτούμε δικαιοσύνη, όχι τη βία σας,
Η δύναμή σας είναι πνιγμένη στα βάσανά μας.

Κατεβαίνουμε, οι δρόμοι βρυχώνται από δικαιοσύνη,
Αντιμέτωποι με τα φορτηγά CRS, η οργή μας υφαίνεται.
Η Πολιτεία έχει ξεχάσει, κωφεύει στις κραυγές μας,
Εκλεγμένος από τον λαό, αλλά πρόδωσε.

Ήσουν εκεί για εμάς, για να μας προστατέψεις,
Αλλά τώρα μας χτύπησες, ξέχασες.
Ο κόσμος κατεβαίνει, αποφασίζει,
Θέλουμε δικαιοσύνη, είναι ο οδηγός μας.

---

---

Η πορεία των ξεχασμένων

Στους έρημους δρόμους οι φωνές σώπασαν
Αλλά ο θυμός φουντώνει και τίποτα δεν λύνεται
Τα διαγραμμένα πρόσωπα, αγνοήθηκαν για πολύ καιρό
Σήμερα, οι ξεχασμένοι έρχονται να αναστηθούν

Προχωράμε με το κεφάλι κάτω
Σκιές στο πλήθος, είμαστε κουρασμένοι
Μας έκλεψαν τα όνειρά μας, τα δικαιώματά μας
Διαγραμμένοι, προδομένοι, δεν υπάρχουμε

Αλλά ο δρόμος αντηχεί κάτω από τα πόδια μας
Η σιωπή σπάει, είμαστε εδώ
Η φωτιά στις γροθιές μας, αρνούμαστε να λυγίσουμε
Είμαστε οι ξεχασμένοι, έτοιμοι να ανατρέψουμε τα πάντα

Είναι η πορεία των ξεχασμένων, ακούστε μας να κλαίμε
Απαιτούμε δικαιοσύνη, τίποτα άλλο να θυσιάσουμε
Παίρνουμε πίσω τη θέση μας, δεν έχει σβήσει ποτέ ξανά
Είναι η πορεία των ξεχασμένων, θα σαρώσουμε τα πάντα

Οι κραυγές μας αντηχούν, δεν θα παραδοθούμε
Βαρεθήκαμε να λυγίζουμε την πλάτη για το Κράτος
Το σύστημα μας φθείρει, μας πατάει καθημερινά
Αλλά σήμερα το βράδυ, τα παίρνουμε όλα πίσω, γράφουμε την επιστροφή μας

Αλλά ο δρόμος αντηχεί κάτω από τα πόδια μας
Η σιωπή σπάει, είμαστε εδώ
Η φωτιά στις γροθιές μας, αρνούμαστε να λυγίσουμε
Είμαστε οι ξεχασμένοι, έτοιμοι να ανατρέψουμε τα πάντα

Είναι η πορεία των ξεχασμένων, ακούστε μας να κλαίμε
Απαιτούμε δικαιοσύνη, τίποτα άλλο να θυσιάσουμε
Παίρνουμε πίσω τη θέση μας, δεν έχει σβήσει ποτέ ξανά
Είναι η πορεία των ξεχασμένων, θα σαρώσουμε τα πάντα

Περιμέναμε πάρα πολύ για να ξυπνήσουμε
Υποσχέσεις προδομένες, ο ήλιος κοιμάται
Αλλά τώρα η εξέγερση είναι εδώ
Είμαστε έτοιμοι, προχωράμε, δεν τρανταζόμαστε

Ο άνεμος του δρόμου φυσάει δυνατά
Η σιωπή σπάει στο ντεκόρ
Απαιτούμε το φως, την αλήθεια
Οι ξεχασμένοι στέκονται, έτοιμοι να ανατρέψουν τα πάντα

Είναι η πορεία των ξεχασμένων, ακούστε μας να κλαίμε
Απαιτούμε δικαιοσύνη, τίποτα άλλο να θυσιάσουμε
Παίρνουμε πίσω τη θέση μας, δεν έχει σβήσει ποτέ ξανά
Είναι η πορεία των ξεχασμένων, θα σαρώσουμε τα πάντα

Οι δρόμοι βουίζουν, τα βήματα αντηχούν
Η πορεία των ξεχασμένων, μια εξέγερση που βροντάει
Σβήνουμε τα ψέματα, ξαναγράφουμε την ιστορία
Γιατί οι ξεχασμένοι δεν θέλουν πια να πιστεύουν

---

---

Στην άκρη της αβύσσου

Το έδαφος τρέμει κάτω από τα πόδια μας, η γη καταρρέει
Ζούμε στην άκρη της αβύσσου, έτοιμοι να μπερδέψουμε τα πάντα
Μας σπρώχνουν, μας πιέζουν, δεν μπορούμε πλέον να πάμε πίσω
Η πτώση είναι κοντά, αλλά αρνούμαστε να πέσουμε

Αθέμιτες υποσχέσεις, άφθονα ψέματα
Το Κράτος μας τσακίζει, μας σπρώχνει προς την πλάκα
Μας κόβεται η ανάσα, στο τέλος των νεύρων μας
Αλλά η εξέγερση είναι εκεί, καίει τον αέρα μας

Στην άκρη της αβύσσου, είμαστε εκεί, έξαλλοι
Γροθιές σφιγμένες, έτοιμοι να διεκδικήσουν τα πάντα
Όχι άλλα ψέματα, όχι άλλες ψευδαισθήσεις
Η πτώση πλησιάζει, αλλά αλλάζουμε κατεύθυνση

Στην άκρη της αβύσσου, φωνάζουμε να επιβιώσουμε
Μας σπρώχνουν, αλλά αρνούμαστε να τους ακολουθήσουμε
Είμαστε όρθιοι, απέναντι στον άνεμο, αποφασισμένοι
Στο χείλος, έτοιμος να αμφισβητήσει τα πάντα

Νομίζουν ότι θα παραδοθούμε, ότι θα υποκύψουμε
Αλλά είναι αυτοί που αμφιταλαντεύονται, βλέπουμε τα σημάδια
Οι κυκλικές ομιλίες τους, τα ψεύτικα χαμόγελά τους
Δεν μπορώ πλέον να κρύψω ότι όλα θα φύγουν

Στην άκρη της αβύσσου, είμαστε εκεί, έξαλλοι
Γροθιές σφιγμένες, έτοιμες να διεκδικήσουν τα πάντα
Όχι άλλα ψέματα, όχι άλλες ψευδαισθήσεις
Η πτώση πλησιάζει, αλλά αλλάζουμε κατεύθυνση

Στην άκρη της αβύσσου, φωνάζουμε να επιβιώσουμε
Μας σπρώχνουν, αλλά αρνούμαστε να τους ακολουθήσουμε
Είμαστε όρθιοι, απέναντι στον άνεμο, αποφασισμένοι
Στο χείλος, έτοιμος να αμφισβητήσει τα πάντα

Ο δρόμος ανεβαίνει, η εξέγερση είναι εδώ
Δεν θέλουμε πλέον να συμμορφωνόμαστε με τους νόμους τους
Τα κουρασμένα πρόσωπα στέκονται στη σιωπή
Γιατί στην άκρη της αβύσσου, αρνούμαστε να υποφέρουμε

Στην άκρη της αβύσσου, είμαστε εκεί, έξαλλοι
Γροθιές σφιγμένες, έτοιμες να διεκδικήσουν τα πάντα
Όχι άλλα ψέματα, όχι άλλες ψευδαισθήσεις
Η πτώση πλησιάζει, αλλά αλλάζουμε κατεύθυνση

Στην άκρη της αβύσσου, φωνάζουμε να επιβιώσουμε
Μας σπρώχνουν, αλλά αρνούμαστε να τους ακολουθήσουμε
Είμαστε όρθιοι, απέναντι στον άνεμο, αποφασισμένοι
Στο χείλος, έτοιμος να αμφισβητήσει τα πάντα

Η πτώση δεν είναι για εμάς, είναι για αυτούς
Ανεβαίνουμε, πιο δυνατοί, πιο τολμηροί
Στην άκρη της αβύσσου, περπατάμε ευθεία
Προς ένα μέλλον όπου ο λαός θα έχει τον δικό του νόμο

---

---

Η μεγάλη ψευδαίσθηση

Μας πουλάνε τα όνειρά τους για χρυσό και ειρήνη
Αλλά πίσω από αυτά τα χαμόγελα, η αλήθεια ξεθωριάζει
Η μεγάλη ψευδαίσθηση είναι το μόνο ρεφρέν τους
Αλλά ο κόσμος βλέπει καθαρά, καταστρέφει το σχέδιό του

Ομιλίες πρόσοψης, απύθμενες υποσχέσεις
Μιλούν για ισότητα, αλλά τίποτα δεν αλλάζει σε βάθος
Είμαστε πιασμένοι στα δίχτυα τους, τα όμορφα ψέματά τους
Αλλά η ψευδαίσθηση καταρρίπτεται και επιστρέφουμε στο μέτωπο

Η μεγάλη ψευδαίσθηση καταρρέει μπροστά στα μάτια μας
Νόμιζαν ότι μας έλεγχαν, μας κρατούσαν σιωπηλούς
Αλλά οι αλυσίδες σπάνε, οι καρδιές ανάβουν
Ο κόσμος ξυπνάει, το φως αναλαμβάνει την ευθύνη

Σκίζουμε το πέπλο της ψευδαίσθησής τους
Νόμιζαν ότι μπορούσαν να μας δαμάσουν, αλλά εμείς παίρνουμε θέση
Η μεγάλη ψευδαίσθηση δεν ισχύει πια
Ο κόσμος ξεσηκώνεται και σπάει το αδιέξοδο

Χρόνια ψεύτικης ελπίδας, όμορφα λόγια
Μας κοιμίζουν, μας πουλάνε ρόλους
Αλλά πίσω από τις κουρτίνες, η φάρσα είναι πολύ ξεκάθαρη
Ο λαός βλέπει την αλήθεια και ο θυμός φωτίζει

Η μεγάλη ψευδαίσθηση καταρρέει μπροστά στα μάτια μας
Νόμιζαν ότι μας έλεγχαν, μας κρατούσαν σιωπηλούς
Αλλά οι αλυσίδες σπάνε, οι καρδιές ανάβουν
Ο κόσμος ξυπνάει, το φως αναλαμβάνει την ευθύνη

Σκίζουμε το πέπλο της ψευδαίσθησής τους
Νόμιζαν ότι μπορούσαν να μας δαμάσουν, αλλά εμείς παίρνουμε θέση
Η μεγάλη ψευδαίσθηση δεν ισχύει πια
Ο κόσμος ξεσηκώνεται και σπάει το αδιέξοδο

Νόμιζαν ότι θα μας κρατούσαν στο κούφιο όνειρό τους
Αλλά βλέπουμε καθαρά μέσα από τα παιχνίδια τους
Το μέλλον δεν γράφεται από τα χέρια τους
Οι άνθρωποι είναι αυτοί που χαράζουν το δικό τους μονοπάτι

Η μεγάλη ψευδαίσθηση καταρρέει μπροστά στα μάτια μας
Νόμιζαν ότι μας έλεγχαν, μας κρατούσαν σιωπηλούς
Αλλά οι αλυσίδες σπάνε, οι καρδιές ανάβουν
Ο κόσμος ξυπνά, το φως αναλαμβάνει την ευθύνη

Σκίζουμε το πέπλο της ψευδαίσθησής τους
Νόμιζαν ότι μπορούσαν να μας δαμάσουν, αλλά εμείς παίρνουμε θέση
Η μεγάλη ψευδαίσθηση δεν ισχύει πια
Ο λαός ξεσηκώνεται και σπάει το αδιέξοδο

---