---

Η αγάπη γεννιέται στο λίκνο, η μητρική τρυφερότητα,
Απαλή ζεστασιά, άπειρες αγκαλιές, αιώνιο φως.
Μεγαλώνει με φιλία, γέλιο και αυτοπεποίθηση,
Δεσμοί υφανμένοι στις σκιές, καθαρή σύνδεση.

Αγάπη για την οικογένεια, βαθιές ρίζες,
Ένα κουκούλι προστασίας, σε αυτόν τον βρόμικο κόσμο.
Ρομαντική αγάπη, φλεγόμενο πάθος,
Μια φωτιά που φωτίζει, μια φλόγα που καίει.

Η αγάπη έχει χίλια πρόσωπα, χίλιους τρόπους αγάπης,
Χάδια ψυχής, καρδιές να ζεσταθούν.
Από απαλή τρυφερότητα έως φλογερό πάθος,

Η αγάπη είναι παντού, απλά πρέπει να κοιτάξεις.

Αγάπη του εαυτού, συχνά παραμελημένη,
Ένα εσωτερικό ταξίδι, για να βρείτε τον εαυτό σας καλύτερα.
Συγχωρήστε τον εαυτό σας για τις αδυναμίες σας, γιορτάστε τα δυνατά σας σημεία,
Μια πράξη θάρρους, ένα δυνατό γάβγισμα.

Αγάπη για τη φύση, σεβασμός και αρμονία,
Ακούστε τη γη, δονηθείτε σε συμφωνία.
Το φύσημα του ανέμου, το τραγούδι των πουλιών,
Κάθε πολύτιμη στιγμή, σαν δώρο.

Η αγάπη έχει χίλια πρόσωπα, χίλιους τρόπους αγάπης,
Χάδια ψυχής, καρδιές να ζεσταθούν.
Από απαλή τρυφερότητα έως φλογερό πάθος,
Η αγάπη είναι παντού, απλά πρέπει να κοιτάξεις.

Η αγάπη που μας λείπει σε όλους.

Η αγάπη έχει χίλια πρόσωπα, χίλιους τρόπους αγάπης,
Χάδια ψυχής, καρδιές να ζεσταθούν.
Από απαλή τρυφερότητα έως φλογερό πάθος,
Η αγάπη είναι παντού, απλά πρέπει να κοιτάξεις.

Καθολική αγάπη, χωρίς σύνορα,
Για κάθε ζωντανό ον, κάθε ψυχή στη γη.
Ένα ευγενικό βλέμμα, μια τρυφερή χειρονομία,
Ένα κοινό χαμόγελο, ένα χέρι για να κρατήσετε.

Αγάπη για την τέχνη, θεϊκή έκφραση,
Δημιουργήστε, μοιραστείτε, συναισθήματα που κορυφώνονται.
Κάθε νότα, κάθε εγκεφαλικό επεισόδιο, ένα κύμα της καρδιάς,
Μια άπειρη πηγή χαράς και ευτυχίας.

Αγάπη για την ανθρωπότητα, ειλικρινή συμπόνια,
Βοηθήστε, υποστηρίξτε, σβήστε τη δυστυχία.
Σε κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, σπείρε την ειρήνη,
Χτίζοντας μαζί έναν κόσμο καλοσύνης.

Η αγάπη έχει χίλια πρόσωπα, χίλιους τρόπους αγάπης,
Χάδια ψυχής, καρδιές να ζεσταθούν.
Από απαλή τρυφερότητα έως φλογερό πάθος,
Η αγάπη είναι παντού, απλά πρέπει να κοιτάξεις.

Η αγάπη είναι ένα ταξίδι, μια άπειρη αναζήτηση,
Από ανακάλυψη σε ανακάλυψη, μια έκρηξη ζωής.
Ας καλωσορίσουμε κάθε σχήμα, κάθε απόχρωση,
Για να ζήσετε πλήρως, με αγάπη και τύχη.
Η αγάπη που μας λείπει σε όλους.

---

---

Επιτρέψτε μου να σας πω για το ταξίδι μιας ψυχής,
Από πού προέρχονται, πού πάνε, η αναζήτηση και όλα τα δράματά τους.
Ακούστε προσεκτικά, αυτή είναι η ιστορία της ζωής μας, της ζωής σας.
Η ιστορία των ψυχών μας που ταξιδεύουν, που αναζητούν το άπειρο.

Σαν καλοκαιρινή βροχή πέφτουν στη Γη
Λυπημένο και περήφανο, σκοτεινό και πικρό.
Σαν νεκρά φύλλα σκεπάζουν τη Γη,
Ξηρή σκόνη, χοντροκομμένες ψυχές.
Μολυσμένες από το μυαλό, μοιραίες λάμψεις

Εκροές από τη θεϊκή δεξαμενή, γεμάτη φρενίτιδα,
Νέες ψυχές ρίχνονται, σαν παιδιά, στη ζωή.
Χωρίς επίγνωση της αιωνιότητάς τους, περιπλανώνται χωρίς λόγο,
Αγνοώντας το πνευματικό, χάνοντας την όραση.

Γεύονται τα πάντα, χωρίς να ανησυχούν για τις συνέπειες,
Αναζητώντας αισθήσεις, εμπειρίες χωρίς ισορροπία.
Σε αυτόν τον υλικό κόσμο, χάνονται, αναζητούν ο ένας τον άλλον,
Ελπίζοντας να βρούμε νόημα, ας τους δώσουμε έναν πόλο.

Ω, ψυχές που αναζητούν φως,
Σε αυτόν τον αιώνιο κύκλο ελπίζουν.
Αναζητήστε την αλήθεια, αναζητήστε την αγάπη,
Σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι, μέρα με τη μέρα.

Σαν καλοκαιρινή βροχή πέφτουν στη Γη
Λυπημένο και περήφανο, σκοτεινό και πικρό.
Σαν νεκρά φύλλα σκεπάζουν τη Γη,
Ξηρή σκόνη, χοντροκομμένες ψυχές.
Μολυσμένες από το μυαλό, μοιραίες λάμψεις

Νεαρές ψυχές αναμειγνύονται στο υλικό,
Ζήστε τα πάντα, από το καλό έως το επιφανειακό.
Μια ελαφριά σπίθα συνείδησης, μερικές φορές,
Αλλά είναι χαμένος κόπος, δεν μπορούν να βρουν τον τρόπο.

Τρέχουν πίσω από όνειρα, ατελείωτες ψευδαισθήσεις,
Επιδιώκουν να γεμίσουν ένα κενό, να απαλύνουν τη θλίψη τους.
Η αναζήτησή τους είναι επίπονη, γεμάτη παγίδες και αμφιβολίες,
Όμως συνεχίζουν να προχωρούν, αναζητώντας το δικό τους μονοπάτι.

Ω, ψυχές που αναζητούν φως,
Σε αυτόν τον αιώνιο κύκλο ελπίζουν.
Αναζητήστε την αλήθεια, αναζητήστε την αγάπη,
Σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι, μέρα με τη μέρα.

Σαν καλοκαιρινή βροχή πέφτουν στη Γη
Λυπημένο και περήφανο, σκοτεινό και πικρό.
Σαν νεκρά φύλλα σκεπάζουν τη Γη,
Ξηρή σκόνη, χοντροκομμένες ψυχές.
Μολυσμένες από το μυαλό, μοιραίες λάμψεις

Επιστρέφουν ακούραστα, για να εξελιχθούν,
Φτάνοντας στο φως του Θεού, όλο και πιο κοντά.
Καταπραϋντική, καθησυχαστική, θεϊκή διαύγεια,
Ένας απώτερος στόχος, τον οποίο ελπίζουν να πετύχουν.

Κάθε ζωή είναι ένα μάθημα, κάθε δοκιμασία μια διδασκαλία,
Πλησιάζουν το φως, αργά αλλά σταθερά.
Καθοδηγούμενος από μια εσωτερική δύναμη, μια θεϊκή φλόγα,
Ανεβαίνουν σιγά σιγά, προς λεπτότερες σφαίρες.

Ω, ψυχές που αναζητούν φως,
Σε αυτόν τον αιώνιο κύκλο ελπίζουν.
Αναζητήστε την αλήθεια, αναζητήστε την αγάπη,
Σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι, μέρα με τη μέρα.

Σαν καλοκαιρινή βροχή πέφτουν στη Γη
Λυπημένο και περήφανο, σκοτεινό και πικρό.
Σαν νεκρά φύλλα σκεπάζουν τη Γη,
Ξηρή σκόνη, χοντροκομμένες ψυχές.
Μολυσμένες από το μυαλό, μοιραίες λάμψεις

Οι παλιές ψυχές, εκεί για να βοηθήσουν τους νεότερους,
Υποστηρίξτε τις κρίσεις τους, τις θλίψεις τους, χωρίς δυσαρέσκεια.
Αυτά τα ταραχώδη παιδιά, σε αναζήτηση γνώσης,
Καθοδηγούμενοι από σοφία, τους δείχνουν δύναμη.

Παρέχουν άνεση, συμβουλές και κατανόηση,
Προσπαθώντας να καθοδηγήσω αυτές τις νεαρές ψυχές στη λύτρωση.
Το καθήκον τους είναι ευγενές, η αποστολή τους ιερή,
Είναι οι φύλακες του φωτός, οι αφυπνισμένες ψυχές.

Ω, ψυχές που αναζητούν φως,
Σε αυτόν τον αιώνιο κύκλο ελπίζουν.
Αναζητήστε την αλήθεια, αναζητήστε την αγάπη,
Σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι, μέρα με τη μέρα.

Σαν καλοκαιρινή βροχή πέφτουν στη Γη
Λυπημένο και περήφανο, σκοτεινό και πικρό.
Σαν νεκρά φύλλα σκεπάζουν τη Γη,
Ξηρή σκόνη, χοντροκομμένες ψυχές.
Μολυσμένες από το μυαλό, μοιραίες λάμψεις

Οι σοφές, αφυπνισμένες ψυχές επιστρέφουν μόνο για να σώσουν,
Μια χούφτα εκλεκτών προσκεκλημένων στο τελευταίο συμπόσιο.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο με χαμένες ψυχές,
Ξέρουν ότι λίγοι θα γίνουν δεκτοί στη γιορτή.

Οι καρδιές τους είναι γεμάτες συμπόνια, με άπειρη τρυφερότητα,
Λειτουργούν για το φως, παρά τον πόνο και την πλήξη.
Γνωρίζοντας ότι τόσο λίγοι θα φτάσουν στη θεϊκή κατοικία,
Μην τους αποσπάτε την προσοχή από την αποστολή τους, είναι οδηγοί, αδερφές.

Ω, ψυχές που αναζητούν φως,
Σε αυτόν τον αιώνιο κύκλο ελπίζουν.
Αναζητήστε την αλήθεια, αναζητήστε την αγάπη,
Σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι, μέρα με τη μέρα.

Σαν καλοκαιρινή βροχή πέφτουν στη Γη
Λυπημένο και περήφανο, σκοτεινό και πικρό.
Σαν νεκρά φύλλα σκεπάζουν τη Γη,
Ξηρή σκόνη, χοντροκομμένες ψυχές.
Μολυσμένες από το μυαλό, μοιραίες λάμψεις

Είναι η ιστορία των ψυχών, η άπειρη αναζήτησή τους,
Αναζητώντας το φως, την αλήθεια, τη ζωή.
Σε αυτόν τον αιώνιο κύκλο, ελπίζουν,

---

---

Θα σου μιλήσω για τις διαφορετικές μορφές της βλακείας σου,
Αυτοί που σε κλειδώνουν, που σε τυφλώνουν, χωρίς οίκτο.
Ακούστε προσεκτικά, αυτή είναι η ιστορία της ανθρωπιάς σας,
Σχετικά με τις αδυναμίες σας, τα λάθη σας, την αλήθεια σας.

Τυφλό, σε πιάνουν αυτά που ειπώθηκαν,
Φήμες, ψέματα, που σε προδίδουν τη νύχτα.
Σας επαναλαμβάνουμε χωρίς να ξέρουμε, σας πιστεύουμε χωρίς λόγο,
Αιχμάλωτοι των λόγων σας, χωρίς προβληματισμό.

Τα ανείπωτα σε φυλακίζουν, σε μια πολύ βαριά σιωπή,
Κρυμμένες αλήθειες που σε τρώνε καθημερινά.
Φιμώνουμε τα βάσανά σας, κρύβουμε τους φόβους σας,
Γιατί η βλακεία σας μας οδηγεί στη φρίκη.

Ω, ανθρωπιά, χαμένη στη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη βρωμιά σου,
Τυφλωμένοι από τα ψέματά σας, τις ψεύτικες αλήθειες σας, τον ανταγωνισμό, την αστικότητά σας.
Το να ακολουθείς χωρίς σκέψη είναι η κατάρα, η πρόβλεψη, ο χλευασμός σου.
Η λογική σου ξεθωριάζει, η βλακεία στη δράση, η τηλεόραση, η ανακρίβεια.

Η υπερβολική υπερηφάνεια σου, ο εγωισμός σου που σε κατατρώει,
Σας κάνει να πιστεύετε ότι είστε ήρωες, μύθοι αβίαστα.
Τρυπάς τριγύρω, καυχιέσαι, νομίζεις ότι είσαι ανίκητος,
Αλλά αυτή η ματαιοδοξία σας κάνει τόσο ευάλωτους.

Για να προστατεύσετε τον εαυτό σας, καταστρέφετε τα πάντα γύρω σας,
Ακόμα και αγαπημένους, τους συντρίβεις, χωρίς επιστροφή.
Είναι δύσκολο να δικαιολογήσεις τις πράξεις σου, να δικαιολογήσεις τα λάθη σου,
Αλλά η βλακεία σας μας οδηγεί στον πόνο.

Ω, ανθρωπιά, χαμένη στη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη βρωμιά σου,
Τυφλωμένοι από τα ψέματά σας, τις ψεύτικες αλήθειες σας, τον ανταγωνισμό, την αστικότητά σας.
Το να ακολουθείς χωρίς σκέψη είναι η κατάρα, η πρόβλεψη, ο χλευασμός σου.
Η λογική σου ξεθωριάζει, η βλακεία στη δράση, η τηλεόραση, η ανακρίβεια.

Ακολουθείτε αυτές τις πολιτικές με όμορφες περίπλοκες ομιλίες,
Σαν πρόβατα, πειθήνια, χωρίς πνεύμα, χωρίς εξομολόγηση, χωρίς ευχή.
Ξεχνάς να σκεφτείς, να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου,
Η βλακεία σας είναι η πτώση μας.

Ακούς τις υποσχέσεις, πιστεύεις, τυφλός, στις ψευδαισθήσεις,
Χάνεσαι στη ροή των χειρισμών τους.
Αυτή η συλλογική βλακεία σε εκπαιδεύει, σε καθοδηγεί,
Προς ένα σκοτεινό μέλλον, όπου η ελπίδα αυτοκτονεί.

Ω, ανθρωπιά, χαμένη στη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη βρωμιά σου,
Τυφλωμένοι από τα ψέματά σας, τις ψεύτικες αλήθειες σας, τον ανταγωνισμό, την αστικότητά σας.
Το να ακολουθείς χωρίς σκέψη είναι η κατάρα, η πρόβλεψη, ο χλευασμός σου.
Η λογική σου ξεθωριάζει, η βλακεία στη δράση, η τηλεόραση, η ανακρίβεια.

Ο φόβος του αγνώστου σε κάνει να κλείνεις τα μάτια,
Μένεις στις ζώνες σου, άνετα σαν γέροι.
Αρνούεσαι την αλλαγή, φοβάσαι την καινοτομία,
Η βλακεία σας εμποδίζει την εξέλιξή μας.

Η εσκεμμένη άγνοιά σου σε αλυσοδένει, σε καταστρέφει,
Επέλεξες να μην ξέρεις, να μείνεις στην έρημο.
Τη διαθέσιμη γνώση, την αγνοείς, τη φεύγεις,
Και η βλακεία σας μας κρατά σε αυστηρότητα.

Ω, ανθρωπιά, χαμένη στη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη βρωμιά σου,
Τυφλωμένοι από τα ψέματά σας, τις ψεύτικες αλήθειες σας, τον ανταγωνισμό, την αστικότητά σας.
Το να ακολουθείς χωρίς σκέψη είναι η κατάρα, η πρόβλεψη, ο χλευασμός σου.
Η λογική σου ξεθωριάζει, η βλακεία στη δράση, η τηλεόραση, η ανακρίβεια.

Η αδυναμία σου να δεις τον άλλον, να νιώσεις τον πόνο του,
Σε κάνει αναίσθητο στις λύπες του, στα δάκρυά του.
Η βλακεία σου σε απομονώνει, μας διχάζει,
Και η συμπόνια σας φθηνότερη από ένα νόμισμα.

Παλεύετε για χαμένες αιτίες, τις οποίες δεν καταλαβαίνετε,
Τυφλωμένος από το μίσος, ξεχνάς τα γιατί.
Η παράλογη βία σας οδηγεί στην πτώση σας,
Η βλακεία σου, Sapiens, ανοίγει τις πύλες της κόλασης.

Ω, ανθρωπιά, χαμένη στη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη βρωμιά σου,
Τυφλωμένοι από τα ψέματά σας, τις ψεύτικες αλήθειες σας, τον ανταγωνισμό, την αστικότητά σας.
Το να ακολουθείς χωρίς σκέψη είναι η κατάρα, η πρόβλεψη, ο χλευασμός σου.
Η λογική σου ξεθωριάζει, η βλακεία στη δράση, η τηλεόραση, η ανακρίβεια.

Αυτή είναι η ιστορία της βλακείας σας
Μια λιτανεία από λάθη, πάρα πολλές ζωές θυσιασμένες.
Ωστόσο, βαθιά μέσα μας, ένα φως ακόμα λάμπει,
Η ελπίδα ότι ο λόγος ρίχνει φως στη μοίρα σας.

---

---

Θα σας πω για τους παντοδύναμους γονείς, Αυτοί που μεγαλώνουν τέρατα, αλαζονικά παιδιά. Νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, ελέγχουν τα πάντα, ότι τους χρωστάμε λογαριασμούς. Στην πραγματικότητα όμως καταστρέφουν τα πάντα, παντού, χωρίς να το καταλαβαίνουν. Θέλουν να βγάλουν γιατρούς για τα γεράματά τους, Επιλεγμένες καριέρες, άμεσες ζωές. Ο μισθός γίνεται το βαρόμετρο της αγάπης, Και η ψυχή του παιδιού, πνιγμένη για πάντα. Προσκολλώνται σε όνειρα, ημιτελή, Ζουν μέσα από τα παιδιά τους, αντέγραψαν ζωές. Αυτά τα παιδιά γίνονται υποδοχείς επιθυμιών, Χωρίς όμως τη δική τους ουσία, χωρίς μέλλον. Ω, αυτοί οι παντοδύναμοι γονείς, που δεν βλέπουν κανένα κακό, Ταΐζουν τα παιδιά τους με τρανταχτά όνειρα, μοιραία χάλια. Νομίζουν ότι εκπαιδεύουν, αλλά καταστρέφουν κάθε πεπρωμένο, Ψυχές που υποφέρουν, θαμπές ζωές, κοπριά κάτω από τα πόδια μας. Νομίζουν ότι είναι έξυπνοι, αλλά καταβροχθίζονται με κοπριά, Το μυαλό των παιδιών τους, χωρίς μέλλον. Δεν βλέπουν ότι η ψυχή μπορεί να εξελιχθεί περισσότερο, Ότι ένα παιδί μπορεί να τους ξεπεράσει, να τους διαφωτίσει. Αρνούνται να ακούσουν, να δουν το φως, Που φέρνουν τα παιδιά τους, που έχουν μέσα τους χθες. Δεν δέχονται ποτέ να τους κάνουν μάθημα, Και προτιμήστε να τους κλειδώσετε στις ψευδαισθήσεις τους. Ω, αυτοί οι παντοδύναμοι γονείς, που δεν βλέπουν κανένα κακό, Ταΐζουν τα παιδιά τους με τρανταχτά όνειρα, μοιραία χάλια. Νομίζουν ότι εκπαιδεύουν, αλλά καταστρέφουν κάθε πεπρωμένο, Ψυχές που υποφέρουν, θαμπές ζωές, κοπριά κάτω από τα πόδια μας. Στην Ασία, τα κορίτσια πωλούνταν για μερικές εκατοντάδες ευρώ, Η παιδική τους ηλικία θυσιάστηκε, για παράλογο κέρδος. Αυτοί οι γονείς που παζαρεύουν, την αθωότητα και τη ζωή, Χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς τύψεις, χωρίς ανάπαυλα. Ραγισμένα πεπρωμένα, καρδιές κουρελιασμένες, Χαμένα παιδιά, σε έναν κόσμο χωρίς ηχώ. Πουλάνε το μέλλον τους, για άμεσο κέρδος, Και η ψυχή του παιδιού κλαίει σιωπηλά, χωρίς ξέσπασμα. Ω, αυτοί οι παντοδύναμοι γονείς, που δεν βλέπουν κανένα κακό, Ταΐζουν τα παιδιά τους με τρανταχτά όνειρα, μοιραία χάλια. Νομίζουν ότι εκπαιδεύουν, αλλά καταστρέφουν κάθε πεπρωμένο, Ψυχές που υποφέρουν, θαμπές ζωές, κοπριά κάτω από τα πόδια μας. Επιβάλλουν τη θέλησή τους, χωρίς ποτέ να ακούσουν, Οι επιθυμίες, τα όνειρα, των δικών τους απογόνων. Δημιουργούν κλώνους, αντίγραφα της περηφάνιας τους, Όμως η ψυχή του παιδιού φωνάζει για το όνομά της. Δεν βλέπουν ότι κάθε ον είναι μοναδικό, Ότι κάθε παιδί έχει τη δική του μουσική. Καταστρέφουν τις μελωδίες, πνίγουν τις φωνές, Και αφήστε τις ψυχές να περιπλανώνται, χαμένες στο κρύο. Ω, αυτοί οι παντοδύναμοι γονείς, που δεν βλέπουν κανένα κακό, Ταΐζουν τα παιδιά τους με τρανταχτά όνειρα, μοιραία χάλια. Νομίζουν ότι εκπαιδεύουν, αλλά καταστρέφουν κάθε πεπρωμένο, Ψυχές που υποφέρουν, θαμπές ζωές, κοπριά κάτω από τα πόδια μας. Για αυτούς, η αποτυχία είναι μια αντανάκλαση της δικής τους εικόνας, Δεν καταλαβαίνουν ότι η αγάπη είναι χωρίς κλουβί. Ζορίζουν τα μονοπάτια, ελέγχουν τα πεπρωμένα, Χωρίς να βλέπουν ότι τα παιδιά τους ψάχνουν το δικό τους πρωινό. Αληθινή επιτυχία είναι να δίνεις ελεύθερα τα χέρια, Στην ψυχή, στα όνειρα, να αγαπάς πάντα. Αλλά αυτοί οι γονείς, τυφλωμένοι από την περηφάνια τους, Μην δείτε ότι σκοτώνουν, την ουσία της ανθρωπότητας. Ω, αυτοί οι παντοδύναμοι γονείς, που δεν βλέπουν κανένα κακό, Ταΐζουν τα παιδιά τους με τρανταχτά όνειρα, μοιραία χάλια. Νομίζουν ότι εκπαιδεύουν, αλλά καταστρέφουν κάθε πεπρωμένο, Ψυχές που υποφέρουν, θαμπές ζωές, κοπριά κάτω από τα πόδια μας. Σας λέω λοιπόν, να προσέχετε τις επιλογές σας, Αφήστε τα παιδιά σας να λάμψουν, να βρουν τον δικό τους δρόμο. Αληθινή αγάπη είναι η αποδοχή, χωρίς επιβολή, Αφήστε τα να αναπτυχθούν, να ανθίσουν, στην ελευθερία.

---

---

Θα σας πούμε για εκείνους που δεν ξέρουν να αγαπούν,
Από αυτούς τους σπασμένους έρωτες, από αυτές τις κατεστραμμένες καρδιές, από αυτούς τους θλιμμένους κατεστραμμένους ανθρώπους.
Από αυτούς τους άνδρες και τις γυναίκες, χαμένοι στα πάθη τους, τις ψευδαισθήσεις τους,
Από τις ημιτελείς τους αγάπες, από αυτές τις αγάπες που φθείρονται.

Αυτοί οι άντρες που παίρνουν τις γυναίκες τους για παιχνίδια,
Άψυχα αντικείμενα, στο έλεός τους, κατά τη θέλησή τους.
Δεν βλέπουν το φως και τη θλίψη στα μάτια τους,
Καταστρέφουν τη λάμψη τους, την ομορφιά τους, χωρίς τύψεις, χωρίς αντίο, μακριά από τον Θεό.
Αυτοί οι άντρες, τα σκυλιά του πολέμου, οι διαβόητοι δολοφόνοι, οι απατεώνες.

Αυτές οι γυναίκες που ονειρεύονται έναν πρίγκιπα γοητευτικό, το ιδανικό τους,
Δώστε σχήμα στους άντρες τους, σπάστε τους σαν κρύσταλλο.
Αναζητούν την τέλεια αγάπη, χωρίς ούτε ένα ελάττωμα,
Αλλά καταλήγουν να καταστρέφουν την ομορφιά που αναζητούσαν.
Αυτές οι γυναίκες, πριγκίπισσες χωρίς στέμμα, βασίλισσες της σκληρότητας, της κακίας.

Ω, η αγάπη σου είναι ελλιπής, ανακριβής, ατελής,
Οι αιμορραγικές καρδιές σας, οι ψυχές σας που πεθαίνουν.
Δεν ξέρεις να αγαπάς, δεν καταλαβαίνεις,
Αυτή η αληθινή αγάπη είναι να αποδέχεσαι τους άλλους, όχι να τους αλλάζεις.
Μοιραίες ρίμες, ταλαντευόμενη καρδιά, φυτικός εγκέφαλος.

Αυτοί οι άντρες που δεν βλέπουν πλέον τη μητέρα των παιδιών τους,
Μην θεωρείτε πλέον τις γυναίκες τους, συμπεριφέρεστε τις με περιφρόνηση, άπιστες.
Ξεχνούν τις υποσχέσεις, τα κοινά όνειρα, τις ελπίδες, ντρέπονται.
Γιατί αφήνουν την αγάπη να πεθάνει, χωρίς καν να το καταλάβουν.
Θλιβερές χίμαιρες που περιπλανώνται στη Γη, πικρές σκιές, περήφανες έκσταση.

Αυτές οι γυναίκες που προτιμούν να απατούν, αντί να φεύγουν,
Λόγω έλλειψης χρημάτων, παραμένουν αλυσοδεμένοι από ανάγκη.
Ψάχνουν αλλού για αυτό που δεν μπορούν πλέον να βρουν.
Στην αγκαλιά του άλλου, μια χαμένη ψευδαίσθηση.
Σκοτεινά επιχειρήματα χωρίς καρδιές και χωρίς μυαλό. Πόρνες, μαντάμ

Ω, η αγάπη σου είναι ελλιπής, ανακριβής, ατελής,
Οι αιμορραγικές καρδιές σας, οι ψυχές σας που πεθαίνουν.
Δεν ξέρεις να αγαπάς, δεν καταλαβαίνεις,
Αυτή η αληθινή αγάπη είναι να αποδέχεσαι τους άλλους, όχι να τους αλλάζεις.
Μοιραίες ρίμες, ταλαντευόμενη καρδιά, φυτικός εγκέφαλος.

Αυτοί οι άνδρες που χτυπούν γυναίκες και παιδιά,
Ηλίθιοι αλκοολικοί, φανατικά σκυλιά, βίαιοι τρελοί.
Δεν ξέρουν να σέβονται, ξέρουν μόνο να καταστρέφουν,
Η καρδιά τους είναι από πέτρα, η ψυχή τους από κερί.
Ο εγκέφαλός τους λιώνει στον ήλιο σαν κερί το χειμώνα, θλιβερά εφήμερα.

Αυτές οι γυναίκες που αγαπούν μόνο από συμφέρον, από την έλξη του πλούτου,
Αναζητήστε το κέρδος, χρυσώστε τους για πάντα. Αιώνιες Δούκισσες.
Παίζουν ρόλους, λένε ψέματα χωρίς κακομεταχείριση,
Η αγάπη για αυτούς είναι μόνο ένας σκοτεινός υπολογισμός.
Συνοδοί χωρίς εμφάνιση και γούστο. Βυθισμένος στην έλλειψη και τον φόβο.

Ω, η αγάπη σου είναι ελλιπής, ανακριβής, ατελής,
Οι αιμορραγικές καρδιές σας, οι ψυχές σας που πεθαίνουν.
Δεν ξέρεις να αγαπάς, δεν καταλαβαίνεις,
Αυτή η αληθινή αγάπη είναι να αποδέχεσαι τους άλλους, όχι να τους αλλάζεις.
Μοιραίες ρίμες, ταλαντευόμενη καρδιά, φυτικός εγκέφαλος.

Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες, χαμένοι στις ψευδαισθήσεις τους,
Αναζητούν την ευτυχία παντού τριγύρω, αλλά βρίσκουν μόνο φυλακές.
Δεν βλέπουν ότι αγάπη είναι να δίνεις, να ακούς, να σέβεσαι,
Χωρίς να περιμένεις τίποτα, χωρίς να θέλεις να κατέχεις. Χωρίς να κυριαρχώ, χωρίς να καταστρέφω.
Τυφλές μπουλντόζες που τσουγκρίζουν τα πάντα από πίσω. Μνήμες και μυστήρια.

Η αγάπη είναι πάνω απ' όλα να κατανοείς καλά, να υποστηρίζεις καλά,
Να αποδέχεσαι τα λάθη, να αφήνεις τους άλλους να μεγαλώνουν.
Αλλά αυτοί οι ελλιπείς, ανακριβείς, ατελείς έρωτες
Μόνο πληγώνουν, καταστρέφουν για πάντα.
Χμμμ, λυπημένοι φίλοι, λυπημένες αδερφές, καρδιές γεμάτες μνησικακία.

Ω, η αγάπη σου είναι ελλιπής, ανακριβής, ατελής,
Οι αιμορραγικές καρδιές σας, οι ψυχές σας που πεθαίνουν.
Δεν ξέρεις να αγαπάς, δεν καταλαβαίνεις,
Αυτή η αληθινή αγάπη είναι να αποδέχεσαι τους άλλους, όχι να τους αλλάζεις.
Μοιραίες ρίμες, ταλαντευόμενη καρδιά, φυτικός εγκέφαλος.

Λοιπόν, ακούστε προσεκτικά, μάθετε να αγαπάτε,
Χωρίς να θέλω να ελέγξω τα πάντα, χωρίς να θέλω να αλλάξω τα πάντα.
Αγάπη είναι να σέβεσαι, να αφήνεις τον άλλον να είναι,
Χωρίς να το διαμορφώνω, χωρίς να το σπάζω, να το αποδέχομαι πάντα.
Όπως οι σύντροφοι της ζωής, οι συνδεδεμένες ψυχές.

---

---

Είμαστε φτιαγμένοι κατά την εικόνα του σύμπαντος, ενός ιερού μικρόκοσμου,
Πλούσιοι και υγιείς, ωστόσο βλέπουμε τους εαυτούς μας ως απομονωμένους τιτάνες.
Ξεχνάμε ότι μας κατοικούν δισεκατομμύρια ζωές,
Ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, ένα άπειρο μυστήριο.

Κοιτάξτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη, βλέπετε αυτό που βλέπω;
Ένας γίγαντας, ένας τιτάνας, είναι η ψευδαίσθηση της πίστης μας.
Νομίζουμε ότι είμαστε μοναδικοί, μόνοι στο μεγαλείο μας,
Αλλά είμαστε γαλαξίες, κόσμοι γεμάτοι καρδιές.

Κάθε κύτταρο, κάθε βακτήριο, ένα σύμπαν από μόνο του,
Χωρίς αυτούς, δεν θα ήμασταν τίποτα, είναι μια αλήθεια χωρίς νόμο.
Ξεχνάμε αυτόν τον πλούτο, πιστεύουμε ότι είμαστε αθάνατοι,
Αλλά είμαστε εύθραυστοι, σαν αστέρια χωρίς ουρανό.

Είμαστε σαν το σύμπαν, γεμάτο μυστήρια,
Εσωτερικοί κόσμοι, που δεν φαίνονται με μια ματιά.
Είμαστε πλούσιοι, συνδεδεμένοι, αλλά ζούμε σαν μοναχικοί,
Πλανήτες χωρίς ήλιο, περιπλανώμενοι στο σκοτάδι.

Σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον, βασανίζουμε ο ένας τον άλλον, σε παράλογους πολέμους,
Απρόσωπες μάχες, όπου θυσιάζονται οι ψυχές μας.
Τα παιδιά μας κλαίνε, πεθαίνουν από την πείνα και τη δίψα,
Μέσα σε αυτό το χάος, ξεχνάμε ότι δημιουργηθήκαμε για το φως.

Είμαστε μικρόκοσμοι, διαπλεκόμενοι κόσμοι,
Αλλά ζούμε σαν νησιά, σπασμένες μοναξιές.
Έχουμε τυφλωθεί από το μυαλό μας, το εγώ μας,
Ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι ένα, ένα δίκτυο ψυχών εκκολάπτεται.

Είμαστε σαν το σύμπαν, γεμάτο μυστήρια,
Εσωτερικοί κόσμοι, που δεν φαίνονται με μια ματιά.
Είμαστε πλούσιοι, συνδεδεμένοι, αλλά ζούμε σαν μοναχικοί,
Πλανήτες χωρίς ήλιο, περιπλανώμενοι στο σκοτάδι.

Τα παιδιά μας είναι τα αστέρια, που θα μπορούσαν να λάμπουν τόσο έντονα,
Αλλά τους αφήνουμε στη σκιά, σε έναν κόσμο χωρίς άνεση.
Είμαστε κοσμικά όντα, φτιαγμένα για αρμονία,
Αλλά χάνουμε τον εαυτό μας στη βία, σε ζωές στην αγωνία.

Κάθε χαμόγελο, κάθε δάκρυ, είναι ένα σύμπαν από μόνο του,
Πρέπει να τους προστατεύσουμε, να τους θρέψουμε με την πίστη μας.
Μα τσακώνουμε, ξεσκίζουμε ο ένας τον άλλον, ξεχνάμε ο ένας τον άλλο με μίσος,
Είμαστε φτιαγμένοι για αγάπη, αλλά καλλιεργούμε τον πόνο.

Είμαστε σαν το σύμπαν, γεμάτο μυστήρια,
Εσωτερικοί κόσμοι, που δεν φαίνονται με μια ματιά.
Είμαστε πλούσιοι, συνδεδεμένοι, αλλά ζούμε σαν μοναχικοί,
Πλανήτες χωρίς ήλιο, περιπλανώμενοι στο σκοτάδι.

Είμαστε φτιαγμένοι για το φως, να λάμπουμε μαζί,
Αλλά χανόμαστε στο τίποτα, σε όνειρα που τρέμουν.
Είμαστε όντα της μαγείας, ψυχές στην εξέλιξη,
Αλλά καταρρέουμε στις σκιές, σε ψευδαισθήσεις διχασμού.

Κοιτάξτε πέρα ​​από τον καθρέφτη, δείτε αυτή την απεραντοσύνη,
Είμαστε όλοι σύμπαντα, αλληλένδετα αστέρια.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε όλοι ενωμένοι,
Θεϊκοί μικρόκοσμοι, γεμάτοι ζωή.

Είμαστε σαν το σύμπαν, γεμάτο μυστήρια,
Εσωτερικοί κόσμοι, που δεν φαίνονται με μια ματιά.
Είμαστε πλούσιοι, συνδεδεμένοι, αλλά ζούμε σαν μοναχικοί,
Πλανήτες χωρίς ήλιο, περιπλανώμενοι στο σκοτάδι.

Τα παιδιά μας είναι θησαυροί, κοσμήματα προς προστασία,
Αλλά τους εκθέτουμε στο σκοτάδι, στο μίσος, στον κίνδυνο.
Ξεχνάμε ότι είναι το φως, η ελπίδα και η πίστη μας,
Και τους αφήνουμε να χαθούν στο χάος, χωρίς νόμο.

Είμαστε φύλακες της ζωής, προστάτες του θείου,
Αλλά συμπεριφερόμαστε σαν τυφλοί, σε έναν κόσμο χωρίς τέλος.
Πρέπει να ξαναβρούμε τη σοφία, την ενότητα της ύπαρξής μας,
Για να σώσουμε τα παιδιά μας, το αγέννητο μέλλον μας.

Είμαστε σαν το σύμπαν, γεμάτο μυστήρια,
Εσωτερικοί κόσμοι, που δεν φαίνονται με μια ματιά.
Είμαστε πλούσιοι, συνδεδεμένοι, αλλά ζούμε σαν μοναχικοί,
Πλανήτες χωρίς ήλιο, περιπλανώμενοι στο σκοτάδι.

Είμαστε φτιαγμένοι να αγαπάμε, να μοιραζόμαστε το φως,
Όμως χανόμαστε στις σκιές, σε εφήμερα όνειρα.
Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να δούμε την ομορφιά μέσα μας,
Ανακαλύψτε ξανά την αγάπη, αυτή τη γλυκιά δύναμη.

Κάθε ον είναι ένας κόσμος, ένα αστέρι που αγαπάς,
Πρέπει να προστατεύσουμε αυτό το φως, για να μπορέσει να αναπτυχθεί.
Είμαστε όλοι θαύματα, ζωντανά σύμπαντα,
Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε, να βλέπουμε πέρα ​​από τον χρόνο.

Είμαστε σαν το σύμπαν, γεμάτο μυστήρια,
Εσωτερικοί κόσμοι, που δεν φαίνονται με μια ματιά.
Είμαστε πλούσιοι, συνδεδεμένοι, αλλά ζούμε σαν μοναχικοί,
Πλανήτες χωρίς ήλιο, περιπλανώμενοι στο σκοτάδι.

Κοιτάξτε τον έναστρο ουρανό, δείτε αυτή την απεραντοσύνη,
Είμαστε όλοι σύμπαντα, διαπλεκόμενες ψυχές.
Πρέπει να θυμόμαστε τον δεσμό μας, την ενότητά μας,
Για να σώσουμε τον κόσμο μας, την ανθρωπιά μας.

Είμαστε φτιαγμένοι για το φως, να λάμπουμε μαζί,
Αλλά πρέπει να βρούμε σοφία, σε αυτόν τον κόσμο που τρέμει.
Είμαστε μικρόκοσμοι, μυστήρια προς εξερεύνηση,
Θεϊκές ψυχές, φτιαγμένες να αγαπούν και να προστατεύουν.

Είμαστε σαν το σύμπαν, γεμάτο μυστήρια,
Εσωτερικοί κόσμοι, που δεν φαίνονται με μια ματιά.

---

---

Κάτω από τον έναστρο ουρανό, η νύχτα είναι ιερή,
Τα Χριστούγεννα μας ενώνουν, σε ένα γλυκό μαγεμένο μπαλέτο.
Παιδικά όνειρα, καρδιές γεμάτες χαρά,
Ο κόσμος είναι στολισμένος με μαγεία, κάτω από το αστέρι της πίστης.

Σε ένα ταπεινό στάβλο γεννήθηκε ένα θαύμα,
Το παιδί Ιησούς, περιτριγυρισμένο από τρυφερότητα και ειρήνη.
Ήρθαν οι σοφοί, με τα χρυσά μανδύα τους,
Με οδηγό το αστέρι, το μονοπάτι τους εντοπίστηκε.

Τα ζώα τριγύρω, με σεβασμό και ευγένεια,
Προσφέρετε τη ζεστασιά τους, κάτω από αυτόν τον καθαρό ουρανό.
Η νύχτα είναι ευλογημένη, μια αιώνια στιγμή,
Όπου η αγάπη είναι μεγάλη, αυτή την ημέρα των Χριστουγέννων.

Είναι Χριστούγεννα, χαρά, όνειρα, το θεϊκό παιδί,
Οι καρδιές πλησιάζουν πιο κοντά, κάτω από το αστραφτερό αστέρι.
Οι νιφάδες χιονιού πέφτουν, λεπτές και λεπτές,
Η μαγεία των Χριστουγέννων, μια τόσο λεπτή εποχή.

Τα παιδιά ονειρεύονται, κάτω από τα αστραφτερά αστέρια,
Οι κρυφές τους ευχές, που τις κουβαλάει το τραγουδιστικό αεράκι.
Τα κεριά τρεμοπαίζουν στα παράθυρα, ένα απαλό φως,
Υποδεικνύοντας ότι υπάρχει ένα πιάτο, για αυτόν που βήχει.

Ο κόσμος είναι στολισμένος με φώτα, με κοινή ζεστασιά,
Κάθε σπίτι είναι ένα καταφύγιο, μια υπόσχεση φιλίας.
Το χιόνι σκεπάζει τη γη, ένας μανδύας αγνότητας,
Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή που η ψυχή μας γαληνεύει.

Είναι Χριστούγεννα, χαρά, όνειρα, το θεϊκό παιδί,
Οι καρδιές πλησιάζουν πιο κοντά, κάτω από το λαμπερό αστέρι.
Οι νιφάδες χιονιού πέφτουν, λεπτές και λεπτές,
Η μαγεία των Χριστουγέννων, μια τόσο λεπτή εποχή.

Η ιερή περίοδος φέρνει κοντά τις καρδιές,
Σε κάθε σπίτι αντηχεί μια γλυκιά ευτυχία.
Το γέλιο, τα τραγούδια, τα κοινά δώρα,
Κάντε τα Χριστούγεννα μια ευλογημένη στιγμή, μια στιγμή αδελφοσύνης.

Η αγάπη φωτίζει τις ζωές μας, όπως το αστέρι στον ουρανό,
Κάθε χαμόγελο, κάθε χειρονομία, ένα θαύμα.
Οι ψυχές βρίσκονται κάτω από το σημάδι του θείου,
Τα Χριστούγεννα είναι ένα θαύμα, μια ατελείωτη μαγεία.

Είναι Χριστούγεννα, χαρά, όνειρα, το θεϊκό παιδί,
Οι καρδιές πλησιάζουν πιο κοντά, κάτω από το λαμπερό αστέρι.
Οι νιφάδες χιονιού πέφτουν, λεπτές και λεπτές,
Η μαγεία των Χριστουγέννων, μια τόσο λεπτή εποχή.

Παιδικές αναμνήσεις, απαλές σαν το χιόνι,
Επιστρέφουν για να μας κουνήσουν, να μας καθοδηγήσουν, να μας προστατέψουν.
Οι παραδόσεις διαιωνίζονται, ιστορίες λέγονται,
Κάθε Χριστούγεννα είναι μοναδικά, ένα νέο αποτύπωμα.

Οι καρδιές ανοίγουν, η γενναιοδωρία μεγαλώνει,
Μοιραζόμαστε, δίνουμε, ένα πνεύμα που μας ενώνει.
Τα χριστουγεννιάτικα φώτα λάμπουν τη νύχτα
Ανακαλώντας την αγάπη που δεν τελειώνει ποτέ.

Είναι Χριστούγεννα, χαρά, όνειρα, το θεϊκό παιδί,
Οι καρδιές πλησιάζουν πιο κοντά, κάτω από το αστραφτερό αστέρι.
Οι νιφάδες χιονιού πέφτουν, λεπτές και λεπτές,
Η μαγεία των Χριστουγέννων, μια τόσο λεπτή εποχή.

Τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα ηχούν στον αέρα,
Κάθε νότα, κάθε λέξη, ένα μήνυμα φωτός.
Γιορτάζουμε τη ζωή, την αγάπη και την πίστη,
Τα Χριστούγεννα είναι μια υπόσχεση, μια περίοδος χαράς.

Οικογένειες μαζεύονται γύρω από μια γιορτή,
Κοινή χρήση ιστοριών, ατελείωτο γέλιο.
Τα αστέρια λάμπουν στον παρθένο ουρανό
Τα Χριστούγεννα είναι ένα όνειρο, μια μαγεμένη πραγματικότητα.

Είναι Χριστούγεννα, χαρά, όνειρα, το θεϊκό παιδί,
Οι καρδιές πλησιάζουν πιο κοντά, κάτω από το αστραφτερό αστέρι.
Οι νιφάδες χιονιού πέφτουν, λεπτές και λεπτές,
Η μαγεία των Χριστουγέννων, μια τόσο λεπτή εποχή.

Τα χέρια απλωμένα, οι καρδιές ανοίγουν διάπλατα,
Κάθε χειρονομία αγάπης μας κάνει παιδιά.
Τα δώρα κάτω από το δέντρο είναι σύμβολα στοργής,
Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που ενώνει τα έθνη.

Τα μάτια συναντιούνται, σπίθες στα μάτια τους,
Θυμόμαστε ότι η αγάπη είναι πολύτιμη.
Τα Χριστούγεννα είναι ένα διάλειμμα, σε αυτόν τον ταραχώδη κόσμο,
Μια στιγμή να αγαπάς, να θυμάσαι.

Είναι Χριστούγεννα, χαρά, όνειρα, το θεϊκό παιδί,
Οι καρδιές πλησιάζουν πιο κοντά, κάτω από το αστραφτερό αστέρι.
Οι νιφάδες χιονιού πέφτουν, λεπτές και λεπτές,
Η μαγεία των Χριστουγέννων, μια τόσο λεπτή εποχή.

Τα αστέρια παρακολουθούν αυτήν την ιερή νύχτα,
Τα Χριστούγεννα είναι ένα θαύμα, μια στιγμή καθαρής αλήθειας.
Νιώθουμε ειρήνη, χαρά και αγάπη,
Τα Χριστούγεννα είναι μια υπόσχεση, μια αιώνια επιστροφή.

Οι ψυχές δεσμεύονται, σε ένα κύμα τρυφερότητας,
Τα Χριστούγεννα είναι ένα φως που δεν σταματά ποτέ.
Γιορτάζουμε τη ζωή, το θεϊκό παιδί και το αστέρι,
Τα Χριστούγεννα είναι μια μαγεία, που μας τυλίγει σαν πέπλο.

Είναι Χριστούγεννα, χαρά, όνειρα, το θεϊκό παιδί,
Οι καρδιές πλησιάζουν πιο κοντά, κάτω από το λαμπερό αστέρι.
Οι νιφάδες χιονιού πέφτουν, λεπτές και λεπτές,
Η μαγεία των Χριστουγέννων, μια τόσο λεπτή εποχή.

---

---

Θα σας πω για εκείνους που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα,
Αγέρωχοι και περήφανοι, πιστεύουν ότι βρίσκονται στην κορυφή της εξουσίας.
Το πρώτο θα είναι το τελευταίο, είναι γραμμένο, είναι βέβαιο,
Λύκοι χωρίς κυνόδοντες, αλεπούδες, καρχαρίες.

Περπατούν με το κεφάλι ψηλά, μην κοιτάς τριγύρω,
Αυτοπεποίθηση, τυφλωμένος από ψεύτικη αίγλη.
Οι καρδιές τους είναι κλειστές, τα αυτιά τους κουφά,
Δεν βλέπουν την αλήθεια, δεν καταλαβαίνουν την αγάπη.

Νιώθουν ανώτεροι, περιφρονούν τους άλλους,
Τα λόγια τους είναι χτυπήματα, τα βλέμματά τους είναι λάθη.
Όμως πίσω από τα φαινόμενα χάνονται,
Πλοήγηση στις σκιές, τυφλός και μπερδεμένος.

Το πρώτο θα είναι το τελευταίο, είναι αλήθεια,
Νομίζουν ότι είναι δυνατοί, αλλά κάνουν λάθος, χαμένοι.
Περήφανοι και ενωμένοι, βυθίζονται στο σκοτάδι,
Το να δίνουν μαθήματα είναι η απατηλή τέχνη τους.

Προχωρούν μαζί, μια αγέλη ματαιοδοξίας,
Ενωμένοι στην περηφάνια τους, στην ψεύτικη αξιοπρέπειά τους.
Τα χαμόγελά τους είναι μάσκες, τα λόγια τους ψέματα,
Ζουν σε μια φούσκα, χωρίς να γνωρίζουν τι τους τρώει.

Δεν ξέρουν πώς να ακούσουν, δεν θέλουν να καταλάβουν,
Πιστεύουν ότι είναι ανίκητοι, αλλά η άγνοια τους κυριεύει.
Οι συμβουλές τους είναι μάταιες, τα μαθήματά τους άχρηστα,
Κολυμπούν ένδοξα σε έναν εχθρικό κόσμο.

Το πρώτο θα είναι το τελευταίο, είναι αλήθεια,
Νομίζουν ότι είναι δυνατοί, αλλά κάνουν λάθος, χαμένοι.
Περήφανοι και ενωμένοι, βυθίζονται στο σκοτάδι,
Το να δίνουν μαθήματα είναι η απατηλή τέχνη τους.

Η ψυχή τους είναι θαμπή, η καρδιά τους σκληρή,
Δεν βλέπουν το φως, δεν ξέρουν τη ζωή.
Με την αλαζονεία τους αγνοούν τη σοφία,
Νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, αλλά ζουν σε στενοχώρια.

Είναι παντού, αυτοί οι ψεύτικοι χάρτινοι γίγαντες,
Να δοξάζεσαι στο τίποτα, να μην ξέρεις να αγαπάς.
Η ζωή τους είναι ψέματα, λαμπρές ψευδαισθήσεις,
Είναι οι βασιλιάδες ενός βασιλείου με καμένη στάχτη.

Το πρώτο θα είναι το τελευταίο, είναι αλήθεια,
Νομίζουν ότι είναι δυνατοί, αλλά κάνουν λάθος, χαμένοι.
Περήφανοι και ενωμένοι, βυθίζονται στο σκοτάδι,
Το να δίνουν μαθήματα είναι η απατηλή τέχνη τους.

Προχωρούν χωρίς να βλέπουν, κουφοί στην αλήθεια,
Τα μονοπάτια τους είναι σκοτεινά, το μέλλον τους, σκοτάδι.
Πιστεύουν ότι είναι αθάνατοι, ανίκητοι και σπουδαίοι,
Αλλά θα πέσουν, αντιμετωπίζοντας το δικό τους τίποτα.

Περιφρονούν τους ταπεινούς, αγνοούν τους σοφούς,
Χαθείτε στην περηφάνια τους, είναι η μόνη τους αποσκευή.
Δεν μαθαίνουν τίποτα, δεν αλλάζουν ποτέ,
Οι ζωές τους είναι σκιές, ξεχασμένα όνειρα.

Το πρώτο θα είναι το τελευταίο, είναι αλήθεια,
Νομίζουν ότι είναι δυνατοί, αλλά κάνουν λάθος, χαμένοι.
Περήφανοι και ενωμένοι, βυθίζονται στο σκοτάδι,
Το να δίνουν μαθήματα είναι η απατηλή τέχνη τους.

Η συμβουλή τους είναι δηλητήριο, τα λόγια τους αλυσίδες,
Δεν ελευθερώνουν κανέναν, μόνο πόνο.
Οι καρδιές τους είναι κλειστές, τα μυαλά τους σκοτεινά,
Δεν καταλαβαίνουν την ομορφιά της ζωής.

Ζουν σε ένα κλουβί, χρυσό αλλά στενό,
Μην βλέπετε το φως, αγνοήστε το δικό τους λάθος.
Η ανωτερότητά τους είναι μια εύθραυστη ψευδαίσθηση,
Η αυτοκρατορία του ανέμου, το άχρηστο βασίλειό τους.

Το πρώτο θα είναι το τελευταίο, είναι αλήθεια,
Νομίζουν ότι είναι δυνατοί, αλλά κάνουν λάθος, χαμένοι.
Περήφανοι και ενωμένοι, βυθίζονται στο σκοτάδι,
Το να δίνουν μαθήματα είναι η απατηλή τέχνη τους.

Νομίζουν ότι είναι αλάνθαστοι, υπεράνω του νόμου,
Όμως η αλαζονεία τους τους οδηγεί στον δικό τους φόβο.
Δεν έχουν ρίζες, δεν έχουν πραγματική βάση,
Οι ζωές τους είναι προσόψεις, προφανή ψέματα.

Τα μάτια τους βλέπουν μόνο τη δική τους αντανάκλαση,
Αγνοήστε τους άλλους, δεν ξέρετε πώς να αγαπάτε.
Οι καρδιές τους είναι κρύες, οι ψυχές τους έρημες,
Χάνουν τον εαυτό τους στο τίποτα, στην τραγική τρέλα.

Το πρώτο θα είναι το τελευταίο, είναι αλήθεια,
Νομίζουν ότι είναι δυνατοί, αλλά κάνουν λάθος, χαμένοι.
Περήφανοι και ενωμένοι, βυθίζονται στο σκοτάδι,
Το να δίνουν μαθήματα είναι η απατηλή τέχνη τους.

Είναι οι αρχιτέκτονες της δικής τους πτώσης,
Αγνοώντας τις πινακίδες, καταποντίζοντας τις καταπακτές.
Η περηφάνια τους είναι το φορτίο τους, η εφήμερη δόξα τους,
Θα καταλήξουν μόνοι τους, σε μια αυστηρή έρημο.

Η ζωή τους είναι μαθήματα, αλλά δεν καταλαβαίνουν τίποτα,
Θεωρώντας τους εαυτούς τους αθάνατους, θεωρώντας τους εαυτούς τους αγίους.
Θα μάθουν πολύ αργά ότι η ταπεινοφροσύνη είναι το κλειδί,
Ότι πρέπει να αγαπάς τους άλλους για να υπάρχεις αληθινά.

Το πρώτο θα είναι το τελευταίο, είναι αλήθεια,
Νομίζουν ότι είναι δυνατοί, αλλά κάνουν λάθος, χαμένοι.
Περήφανοι και ενωμένοι, βυθίζονται στο σκοτάδι,
Το να δίνουν μαθήματα είναι η απατηλή τέχνη τους.

---

---

Θα σας μιλήσω για έναν άντρα που πιστεύει ότι είναι βαρελοποιός,
Περήφανος και αγέρωχος, γαλήνιος στη δυστυχία του, κακός για πάντα.
Κρίνει, εκτιμά, ζυγίζει, χωρίς ουγγιά ψυχή,
ένας κακός άνθρωπος, ένα παχύσαρκο μυαλό, μια καρδιά χωρίς φλόγα.

Καταστρέφει, μειώνει, εκμηδενίζει τα πάντα χωρίς ανάπαυλα,
Δεν έχει την ευφυΐα να καταλάβει την αναστολή του.
Οι πράξεις του είναι εγκλήματα, νομίζει ότι είναι ασφαλής,
Αγνοώντας ότι ο Θεός το έχει ήδη δει. Είναι βέβαιο ότι θα πληρώσει.

Πιστεύει ότι είναι ανίκητος, υπεράνω του νόμου,
Δεν ξέρει ότι ο χρόνος του είναι περιορισμένος, ότι είναι ήδη το θήραμά μου.
Οι μέρες του είναι γραμμένες, η κρίση του ήδη σφραγισμένη,
Θα οδηγήσει το στρατό του στο τίποτα, τις απελπισμένες ψυχές.

Φτύνεις στη ζωή, στην ειρήνη, στις ψυχές των δικαίων, θλιμμένων Πύργων της Πίζας,
Αλλά ο αντίθετος άνεμος σε χτυπάει, οι ψευδαισθήσεις σου γκρεμίζονται, οι ελπίδες σου μειώνονται.
Νομίζεις ότι είσαι γίγαντας, αλλά είσαι απλώς ένα έντομο, ένα απεχθές ον.
Η αυτοκρατορία σας θα καταρρεύσει, η αλαζονεία σας είναι παγίδα. Το μυαλό σας είναι ύποπτο.
Τσουρίζεις στο στρογγυλό τραπέζι σφετεριζόμενος το μικρό σου όνομα,
Ντροπιάζεις τις ιπποτικές μου αξίες, Κάστρο κήρυξε του θανάτου.
Είσαι το θήραμά μου, είναι πολύ αργά, ήδη ανάμεσα στους κυνόδοντές μου, τη φήμη μου,
Θα σε αφήσω εκεί, κρεμασμένο στη θλιβερή μοίρα σου.

Η μικρή του οικογένεια ακολουθεί, πιστεύοντας ότι είναι γίγαντες,
Αγνοώντας τον γκρεμό μπροστά, τυφλωμένος από το τραγούδι του.
Τρέφονται με μίσος, τρέφονται με ψέματα,
Μια μέρα, ο κόσμος τους θα καταρρεύσει, θα χάσουν την ουσία των ονείρων τους.

Φτύνουν το φως, καταπατούν τους δίκαιους για χρήματα,
Οι καρδιές τους είναι άβυσσοι, χάσματα θλίψης, παγιδευμένες στο τίποτα.
Θα έρθει όμως η μέρα που θα πληρώσουν τα χρέη τους. Ο Θεός θα τους μαστιγώσει τα οπίσθιά τους.
Ο άνεμος θα σηκωθεί, παρασύροντας τις δυστυχίες και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους.

Φτύνεις στη ζωή, στην ειρήνη, στις ψυχές των δικαίων, θλιμμένων Πύργων της Πίζας,
Αλλά ο αντίθετος άνεμος σε χτυπάει, οι ψευδαισθήσεις σου γκρεμίζονται, οι ελπίδες σου μειώνονται.
Νομίζεις ότι είσαι γίγαντας, αλλά είσαι απλώς ένα έντομο, ένα απεχθές ον.
Η αυτοκρατορία σας θα καταρρεύσει, η αλαζονεία σας είναι παγίδα. Το μυαλό σας είναι ύποπτο.
Τσουρίζεις στο στρογγυλό τραπέζι σφετεριζόμενος το όνομά σου,
Ντροπιάζεις τις ιπποτικές μου αξίες, Κάστρο κήρυξε του θανάτου.
Είσαι το θήραμά μου, είναι πολύ αργά, ήδη ανάμεσα στους κυνόδοντές μου, τη φήμη μου,
Θα σε αφήσω εκεί, κρεμασμένο στη θλιβερή μοίρα σου.

Νομίζει ότι είναι βασιλιάς, αλλά είναι μόνο ανόητος,
Κοροϊδεύει τους αδύναμους, γελάει με τα πιο ευγενικά.
Το βασίλειό του είναι φτιαγμένο από άμμο, ένα κάστρο έτοιμο να καταρρεύσει,
Αγνοώντας την καταιγίδα που θα έρθει να τον καταστρέψει.

Νομίζει ότι βασιλεύει, αλλά ο θρόνος του είναι εύθραυστος και θλιβερός,
Οι μέρες του είναι μετρημένες, το τέλος του αναπόφευκτο.
Δεν βλέπει τα σημάδια, αρνείται να καταλάβει,
Ότι η βασιλεία του τρόμου του πρόκειται να σπάσει.

Φτύνεις στη ζωή, στην ειρήνη, στις ψυχές των δικαίων, θλιμμένων Πύργων της Πίζας,
Αλλά ο αντίθετος άνεμος σε χτυπάει, οι ψευδαισθήσεις σου γκρεμίζονται, οι ελπίδες σου μειώνονται.
Νομίζεις ότι είσαι γίγαντας, αλλά είσαι απλώς ένα έντομο, ένα απεχθές ον.
Η αυτοκρατορία σας θα καταρρεύσει, η αλαζονεία σας είναι παγίδα. Το μυαλό σας είναι ύποπτο.
Τσουρίζεις στο στρογγυλό τραπέζι σφετεριζόμενος το όνομά σου,
Ντροπιάζεις τις ιπποτικές μου αξίες, Κάστρο κήρυξε του θανάτου.
Είσαι το θήραμά μου, είναι πολύ αργά, ήδη ανάμεσα στους κυνόδοντές μου, τη φήμη μου,
Θα σε αφήσω εκεί, κρεμασμένο στη θλιβερή μοίρα σου.

Καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του, τυφλωμένος από υπερηφάνεια,
Όμως η καρδιά του είναι ένα κλουβί, φυλακισμένη στο πένθος.
Δεν καταλαβαίνει τη ζωή, δεν βλέπει ομορφιά,
Η δυστυχία του είναι το βάρος του, είναι καλά καταδικασμένος.

Νομίζει ότι είναι ανίκητος, υπεράνω του νόμου,
Αλλά κάθε κακή πράξη, κάθε λάθος, είναι ένα βάρος στην ψυχή του.
Θα χαθεί στην πτώση του, χωρίς άφεση, χωρίς εξομολόγηση.
Θα έρθει η κρίση του, θα είναι η απώλεια του. Χωρίς ύφεση.

Φτύνεις στη ζωή, στην ειρήνη, στις ψυχές των δικαίων, θλιμμένων Πύργων της Πίζας,
Αλλά ο αντίθετος άνεμος σε χτυπάει, οι ψευδαισθήσεις σου γκρεμίζονται, οι ελπίδες σου μειώνονται.
Νομίζεις ότι είσαι γίγαντας, αλλά είσαι απλώς ένα έντομο, ένα απεχθές ον.
Η αυτοκρατορία σας θα καταρρεύσει, η αλαζονεία σας είναι παγίδα. Το μυαλό σας είναι ύποπτο.
Τσουρίζεις στο στρογγυλό τραπέζι σφετεριζόμενος το όνομά σου,
Ντροπιάζεις τις ιπποτικές μου αξίες, Κάστρο κήρυξε του θανάτου.
Είσαι το θήραμά μου, είναι πολύ αργά, ήδη ανάμεσα στους κυνόδοντές μου, τη φήμη μου,
Θα σε αφήσω εκεί, κρεμασμένο στη θλιβερή μοίρα σου.

Παρασύρει τους ανθρώπους του στον απόηχο του μίσους,
Τους υπόσχεται ψέματα, ονειρεύεται άχρηστα και μάταια πλούτη.
Αλλά η αλήθεια θα τους προλάβει, αμείλικτη και σκληρή,
Θα βρεθούν μόνοι, αντιμέτωποι με το σκοτεινό μέλλον τους.

Πιστεύουν ότι είναι ανίκητοι, αγνοώντας το πεπρωμένο τους,
Αλλά ο χρόνος δεν χαρίζει κανέναν, θα πληρώσουν στο τέλος.
Οι καρδιές τους είναι πέτρινες, αλλά το φως θα λάμψει,
Η αλαζονεία τους θα είναι η πτώση τους, η περηφάνια τους θα πεθάνει.

Φτύνεις στη ζωή, στην ειρήνη, στις ψυχές των δικαίων, θλιμμένων Πύργων της Πίζας,
Αλλά ο αντίθετος άνεμος σε χτυπάει, οι ψευδαισθήσεις σου γκρεμίζονται, οι ελπίδες σου μειώνονται.
Νομίζεις ότι είσαι γίγαντας, αλλά είσαι απλώς ένα έντομο, ένα απεχθές ον.
Η αυτοκρατορία σας θα καταρρεύσει, η αλαζονεία σας είναι παγίδα. Το μυαλό σας είναι ύποπτο.
Τσουρίζεις στο στρογγυλό τραπέζι σφετεριζόμενος το όνομά σου,
Ντροπιάζεις τις ιπποτικές μου αξίες, Κάστρο κήρυξε του θανάτου.
Είσαι το θήραμά μου, είναι πολύ αργά, ήδη ανάμεσα στους κυνόδοντές μου, τη φήμη μου,
Θα σε αφήσω εκεί, κρεμασμένο στη θλιβερή μοίρα σου.

Το κυνικό τους γέλιο θα σιωπήσει τη νύχτα,
Οι ψεύτικες βεβαιότητές τους θα παρασυρθούν από τη ζωή.
Θα ανακαλύψουν πολύ αργά ότι ο δρόμος τους είναι μάταιος,
Τα όνειρά τους για μεγαλείο θα τελειώσουν με ραγίσματα.

Νόμιζαν ότι θα κυριαρχούσαν, πίστευαν ότι είναι αθάνατοι,
Αλλά θα είναι οι τελευταίοι, σε αυτόν τον σκληρό κόσμο.
Τα μαθήματά τους θα είναι ιστορίες ματαιοδοξίας,
Και θα μάθουν, πολύ αργά, την αληθινή ταπεινοφροσύνη.

Φτύνεις στη ζωή, στην ειρήνη, στις ψυχές των δικαίων, θλιμμένων Πύργων της Πίζας,
Αλλά ο αντίθετος άνεμος σε χτυπάει, οι ψευδαισθήσεις σου γκρεμίζονται, οι ελπίδες σου μειώνονται.
Νομίζεις ότι είσαι γίγαντας, αλλά είσαι απλώς ένα έντομο, ένα απεχθές ον.
Η αυτοκρατορία σας θα καταρρεύσει, η αλαζονεία σας είναι παγίδα. Το μυαλό σας είναι ύποπτο.
Τσουρίζεις στο στρογγυλό τραπέζι σφετεριζόμενος το μικρό σου όνομα,
Ντροπιάζεις τις ιπποτικές μου αξίες, Κάστρο κήρυξε του θανάτου.
Είσαι το θήραμά μου, είναι πολύ αργά, ήδη ανάμεσα στους κυνόδοντές μου, τη φήμη μου,
Θα σε αφήσω εκεί, κρεμασμένο στη θλιβερή μοίρα σου.

Ο άνεμος θα σηκωθεί, θα σαρώσει τα ψεύτικα όνειρά τους,
Η αυτοκρατορία της άμμου τους θα καταρρεύσει χωρίς ανάπαυλα.
Θα δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη των λαθών τους,
Θα καταλάβει επιτέλους την ασημαντότητά τους, τον φόβο τους.

Η ζωή τους με ψέματα, ψέματα και υπερηφάνεια,
Θα αποκαλυφθεί υπό το φως της αλήθειας.
Θα πέσουν από το βάθρο τους, θαμπωμένοι από τη διαύγεια,
Η αλαζονεία τους σπάσει, θα γνωρίσουν την ταπεινοφροσύνη.

Φτύνεις στη ζωή, στην ειρήνη, στις ψυχές των δικαίων, θλιμμένων Πύργων της Πίζας,
Αλλά ο αντίθετος άνεμος σε χτυπάει, οι ψευδαισθήσεις σου γκρεμίζονται, οι ελπίδες σου μειώνονται.
Νομίζεις ότι είσαι γίγαντας, αλλά είσαι απλώς ένα έντομο, ένα απεχθές ον.
Η αυτοκρατορία σας θα καταρρεύσει, η αλαζονεία σας είναι παγίδα. Το μυαλό σας είναι ύποπτο.
Τσουρίζεις στο στρογγυλό τραπέζι σφετεριζόμενος το μικρό σου όνομα,
Ντροπιάζεις τις ιπποτικές μου αξίες, Κάστρο κήρυξε του θανάτου.
Είσαι το θήραμά μου, είναι πολύ αργά, ήδη ανάμεσα στους κυνόδοντές μου, τη φήμη μου,
Θα σε αφήσω εκεί, κρεμασμένο στη θλιβερή μοίρα σου.

Και όταν τελειώσουν όλα, όταν έχουν χάσει τα πάντα,
Θα συνειδητοποιήσουν τα λάθη τους, τελικά απογοητευμένοι.
Ο άνεμος θα τους έχει παρασύρει παρασυρμένος από την αλήθεια,
Η αλαζονεία τους διαλύθηκε, θα μάθουν την ταπείνωση.

Τότε ο Θεός θα έχει ολοκληρώσει τα καθήκοντά του, διαγράφοντας τα λάθη.
Επέτρεψε στους δίκαιους να προχωρήσουν μακριά από τις μνησικακίες τους.
Είστε απλώς ένας εγκληματίας που θέλαμε να γλυτώσουμε,
Προτιμήσατε να απορρίψετε το ον που κακοποιήσατε. Δεν συγχωρήθηκε ποτέ ξανά.

---

---

Τι θα γινόταν αν όλοι μιλούσαμε για αυτές τις κουρασμένες οικογένειες,
Που άφησαν την τηλεόραση να εκπαιδεύσει τα παιδιά τους, απογοητευμένοι.
Δεν έχουν πια τη δύναμη, την ενέργεια να τους στηρίξουν,
Γεμιστά παιδιά, χωρίς αγάπη για τη συγκομιδή.

Μπροστά στις οθόνες μεγαλώνουν πιτσιρίκια έκπληκτα.
Εκτός από την επαιτεία για οικογενειακά επιδόματα, οι γονείς τους παραμένουν κοιμισμένοι.
Τα παιδιά απορροφούν εικόνες και ήχους χωρίς διάκριση,
Πανταχού παρόντα μέσα, σχηματίζοντας ωραία σκυλάκια, υπάκουα.

Οι γονείς, εξαντλημένοι, άφησαν τους εαυτούς τους να φύγουν,
Η τηλεόραση γίνεται νταντά, οδηγός εν κινήσει.
Τα παιδιά μεγαλώνουν, χωρίς πραγματικά σημεία αναφοράς,
Ο κόσμος τους περιορίζεται σε ατελείωτες οθόνες.

Εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση, παιδιά χωρίς ορίζοντες,
ΜΜΕ μαριονέτες, πιόνια χωρίς αμφιβολία.
Τα όνειρά τους χάνονται σε επιβεβλημένα προγράμματα,
Οι ψυχές τους μαραίνονται, σε έναν τηλεοπτικό κόσμο.

Οι γονείς, συντετριμμένοι, λένε στον εαυτό τους ότι είναι πιο απλό,
Για να αφήσετε την οθόνη να μιλήσει, χωρίς να ανησυχείτε για φόβο.
Τα παιδιά γίνονται παθητικά, χωρίς πραγματική αμφισβήτηση,
Το μυαλό τους διαμορφώνεται στα περιγράμματα της οθόνης, υπάκουα.

Με τα μάτια τους κολλημένα στην οθόνη, μαθαίνουν να υπακούουν,
Σε τεχνητές αξίες, σε άχρηστα όνειρα.
Δεν ξέρουν τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς,
Ο κόσμος τους είναι κρύος, φτιαγμένος από pixel χωρίς μέλλον.

Εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση, παιδιά χωρίς ορίζοντες,
ΜΜΕ μαριονέτες, πιόνια χωρίς αμφιβολία.
Τα όνειρά τους χάνονται σε επιβεβλημένα προγράμματα,
Οι ψυχές τους μαραίνονται, σε έναν τηλεοπτικό κόσμο.

Οι γονείς, που έχουν παραιτηθεί, βασίζονται στην οθόνη,
Τα παιδιά χάνονται σε έναν ασυνάρτητο κόσμο.
Τα μυαλά τους διαμορφώθηκαν με κυκλικές διαφημίσεις,
Ξεχνούν να ονειρεύονται, οι ελπίδες τους ρέουν.

Δεν ξέρουν πια τα παιχνίδια, το γέλιο στο ύπαιθρο,
Οι κόσμοι τους είναι περιορισμένοι, ανάμεσα σε τέσσερις αυστηρούς τοίχους.
Οι γονείς κοιτάζουν, αλλά δεν βλέπουν πλέον πραγματικά,
Τα παιδιά τους μεγαλώνουν, χωρίς αγάπη, χωρίς ενθάρρυνση.

Εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση, παιδιά χωρίς ορίζοντες,
ΜΜΕ μαριονέτες, πιόνια χωρίς αμφιβολία.
Τα όνειρά τους χάνονται σε επιβεβλημένα προγράμματα,
Οι ψυχές τους μαραίνονται, σε έναν τηλεοπτικό κόσμο.

Οι οθόνες υπαγορεύουν την ηθική, τις επιλογές που πρέπει να ακολουθήσετε,
Τα παιδιά μαθαίνουν να ζουν σε έναν κόσμο που τα διαλύει.
Οι αξίες τους είναι επιφανειακές, η καρδιά τους αναισθητοποιημένη,
Δεν ξέρουν πια πώς να αγαπούν ή να ονειρεύονται πραγματικά.

Οι γονείς, απόντες, το άφησαν να γίνει χωρίς να πουν τίποτα,
Τα παιδιά χάνονται σε έναν λαβύρινθο χωρίς μέλλον.
Η εκπαίδευσή τους γίνεται σε εικόνες και ήχους,
Μεγαλώνουν χωρίς οδηγό, χωρίς πραγματικό ορίζοντα.

Εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση, παιδιά χωρίς ορίζοντες,
ΜΜΕ μαριονέτες, πιόνια χωρίς αμφιβολία.
Τα όνειρά τους χάνονται σε επιβεβλημένα προγράμματα,
Οι ψυχές τους μαραίνονται, σε έναν τηλεοπτικό κόσμο.

Το μυαλό τους διαμορφώνεται από επιβεβλημένα μοντέλα,
Δεν ξέρουν πια πώς να σκέφτονται μόνοι τους, αλυσοδεμένοι.
Οι γονείς, κουρασμένοι, κοιτούν χωρίς να βλέπουν,
Τα παιδιά τους χάνονται σε αυτόν τον απελπιστικό κόσμο.

Μεγαλώνουν χωρίς αγάπη, χωρίς αληθινή καθοδήγηση,
Η ψυχή τους είναι αμαυρωμένη, σε έναν κόσμο απατηλή.
Οι γονείς, παραιτηθέντα, αποδέχονται αυτήν την παρέκκλιση,
Χωρίς να συνειδητοποιούν το κακό που καλλιεργούν.

Εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση, παιδιά χωρίς ορίζοντες,
ΜΜΕ μαριονέτες, πιόνια χωρίς αμφιβολία.
Τα όνειρά τους χάνονται σε επιβεβλημένα προγράμματα,
Οι ψυχές τους μαραίνονται, σε έναν τηλεοπτικό κόσμο.

Τα παιδιά μαθαίνουν να καταναλώνουν, να υπακούουν,
Σε εικονικά μοντέλα, χωρίς πραγματικό μέλλον.
Οι καρδιές τους σκληραίνουν, οι ελπίδες τους σβήνουν,
Γίνονται ενήλικες χωρίς όνειρα, χωρίς ψυχή.

Οι γονείς, αποσυνδεδεμένοι, το άφησαν να συμβεί χωρίς να αντιδράσουν,
Τα παιδιά τους γίνονται σκιές, χωρίς επιθυμία.
Ακολουθούν μονοπάτια που ανιχνεύονται από την οθόνη,
Ξεχνώντας να ζεις, να ονειρεύεσαι πραγματικά.

Εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση, παιδιά χωρίς ορίζοντες,
ΜΜΕ μαριονέτες, πιόνια χωρίς αμφιβολία.
Τα όνειρά τους χάνονται σε επιβεβλημένα προγράμματα,
Οι ψυχές τους μαραίνονται, σε έναν τηλεοπτικό κόσμο.

Οι γονείς, ένοχοι για τη δική τους παραίτηση,
Αφήστε τα παιδιά τους να μεγαλώσουν χωρίς πραγματική αποστολή.
Γίνονται μορφοποιημένοι ενήλικες, χωρίς φαντασία,
Το μέλλον τους είναι σκοτεινό, χωρίς πραγματική κατεύθυνση.

Αλλά σε αυτόν τον κόσμο των σκιών, ένα φως μπορεί να λάμψει,
Εάν οι γονείς επαναλάβουν το ρόλο τους, φροντίστε τις πραγματικές ανάγκες.
Τα παιδιά μπορούν ακόμα να μάθουν να αγαπούν,
Να ονειρεύεσαι, να ελπίζεις, μακριά από οθόνες και απόγνωση.

Εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση, παιδιά χωρίς ορίζοντες,
ΜΜΕ μαριονέτες, πιόνια χωρίς αμφιβολία.
Τα όνειρά τους χάνονται σε επιβεβλημένα προγράμματα,
Οι ψυχές τους μαραίνονται, σε έναν τηλεοπτικό κόσμο.

Γονείς, πάρτε πίσω τους ρόλους σας, καθοδηγήστε τα παιδιά σας,
Μακριά από οθόνες και ψευδαισθήσεις, χαρίστε τους ξανά ένα πραγματικό δώρο.
Διδάξτε τους να ονειρεύονται, να αγαπούν αληθινά,
Για να μεγαλώσουν ευτυχισμένοι, μακριά από αυτόν τον αποπνικτικό κόσμο.

---

---

Υπάρχουν άνθρωποι στη Γη χωρίς ενδοιασμούς,
Που δημιουργούν σκατά παντού, σε κάθε στενό που σμήνος.
Όταν τελικά ο κόσμος εκφράσει τη βαριά του,
Διαδηλώνουν, φωνάζουν το θυμό τους, χωρίς έλεγχο.

Πετάνε πέτρες, σπάνε τζάμια, χάνουν αριστερούς
Όσοι επιτίθενται στους αθώους, πιστεύουν ότι είναι οι βασιλιάδες των δρόμων.
Η οργή τους καταστρέφει, χωρίς λόγο, χωρίς σκοπό, ακάθαρτες ψυχές,
Δεν έχουν ηθική, μόνο δυνατές κραυγές.

Λεηλατούν και καταστρέφουν, ανάβουν τη νύχτα,
Οι πράξεις βίας τους, το χάος που συνεχίζουν.
Οι ζωές τους είναι καταιγίδες, χωρίς κατεύθυνση ή νόμο,
Τρέφονται με μίσος, θυμό και πίστη.

Οργή και βία, αυτό είναι το μόνο που ξέρουν,
Διαδίδοντας σκατά παντού, αυτή είναι η μόνη τους φωνή.
Όταν ο κόσμος σηκώνεται, φωνάζει την οργή του,
Αλλά ποτέ δεν επιδιώκουν να επισκευάσουν, να ξανακάνουν.

Οι κραυγές τους αντηχούν στους κατεστραμμένους δρόμους,
Οι καρδιές τους είναι ηφαίστεια, έτοιμες να εκραγούν.
Δεν τους ενδιαφέρουν οι συνέπειες, οι σπασμένες ζωές,
Η οργή τους είναι τυφλή, η συνείδησή τους αναισθητοποιημένη.

Δεν σέβονται την ειρήνη, την τάξη,
Στόχος τους είναι να σπείρουν το χάος, όλο και πιο δυνατό.
Οι πράξεις τους είναι κραυγές απελπιστικής αγωνίας,
Δεν επιδιώκουν να χτίσουν, απλώς για να δουν τον κόσμο να πέφτει.

Οργή και βία, αυτό είναι το μόνο που ξέρουν,
Διαδίδοντας σκατά παντού, αυτή είναι η μόνη τους φωνή.
Όταν ο κόσμος σηκώνεται, φωνάζει την οργή του,
Αλλά ποτέ δεν επιδιώκουν να επισκευάσουν, να ξανακάνουν.

Περπατούν στους δρόμους, με δάδες στα χέρια,
Τα μάτια τους λάμπουν από τρέλα, από ατελείωτο μίσος.
Δεν έχουν κανένα σεβασμό για τις ζωές γύρω,
Στόχος τους είναι να καταστρέψουν σαν λυπημένους γύπες.

Οι πράξεις τους είναι κραυγές στενοχώριας, απόγνωσης,
Η ζωή τους είναι ένας ανεμοστρόβιλος, ένας αγώνας χωρίς καθρέφτη.
Τρέφονται με το χάος, ουρλιάζοντας και κλαίνε,
Η οργή τους είναι ένα δηλητήριο που τρώει κάθε καρδιά.

Οργή και βία, αυτό είναι το μόνο που ξέρουν,
Διαδίδοντας σκατά παντού, αυτή είναι η μόνη τους φωνή.
Όταν ο κόσμος σηκώνεται, φωνάζει την οργή του,
Αλλά ποτέ δεν επιδιώκουν να επισκευάσουν, να ξανακάνουν.

Οι ζωές τους είναι καταιγίδες, τυφώνες μίσους,
Η οργή τους είναι μια φωτιά που καίει χωρίς τέλος.
Επιτίθενται στους αδύναμους, στους ανυπεράσπιστους αθώους,
Η βία τους είναι μια κραυγή του δικού τους πόνου.

Δεν έχουν ήθος, δεν έχουν συνείδηση,
Οι ενέργειές τους είναι εκρήξεις καθαρής τρέλας.
Ο κόσμος τους είναι μια κόλαση που δημιουργούν καθημερινά,
Η οργή τους είναι ένα δηλητήριο που σκοτώνει κάθε αγάπη.

Οργή και βία, αυτό είναι το μόνο που ξέρουν,
Διαδίδοντας σκατά παντού, αυτή είναι η μόνη τους φωνή.
Όταν ο κόσμος σηκώνεται, φωνάζει την οργή του,
Αλλά ποτέ δεν επιδιώκουν να επισκευάσουν, να ξανακάνουν.

Αυτοαποκαλούνται επαναστάτες, αλλά δεν χτίζουν τίποτα,
Στόχος τους είναι να καταστρέψουν, να σπείρουν τη θλίψη.
Οι πράξεις τους είναι κραυγές της δικής τους αγωνίας,
Δεν αναζητούν ειρήνη, απλώς για να σπείρουν τη θλίψη.

Η ζωή τους είναι καταιγίδες, χωρίς λιμάνι και καταφύγιο,
Η οργή τους είναι ένα δηλητήριο που τρώει αλύπητα.
Δεν έχουν κανένα σεβασμό για τη ζωή, την αγάπη,
Στόχος τους είναι να καταστρέφουν, να σπέρνουν το χάος κάθε μέρα.

Οργή και βία, αυτό είναι το μόνο που ξέρουν,
Διαδίδοντας σκατά παντού, αυτή είναι η μόνη τους φωνή.
Όταν ο κόσμος σηκώνεται, φωνάζει την οργή του,
Αλλά ποτέ δεν επιδιώκουν να επισκευάσουν, να ξανακάνουν.

Οι κραυγές τους αντηχούν στους φλεγόμενους δρόμους,
Οι καρδιές τους είναι ηφαίστεια, έτοιμες να εκραγούν.
Δεν σέβονται την ειρήνη, την τάξη,
Στόχος τους είναι να σπείρουν το χάος, όλο και πιο δυνατό.

Οι πράξεις τους είναι κραυγές απελπιστικής αγωνίας,
Δεν επιδιώκουν να χτίσουν, απλώς για να δουν τον κόσμο να πέφτει.
Τρέφονται με μίσος, θυμό και φόβο,
Η οργή τους είναι ένα δηλητήριο που τρώει κάθε καρδιά.

Οργή και βία, αυτό είναι το μόνο που ξέρουν,
Διαδίδοντας σκατά παντού, αυτή είναι η μόνη τους φωνή.
Όταν ο κόσμος σηκώνεται, φωνάζει την οργή του,
Αλλά ποτέ δεν επιδιώκουν να επισκευάσουν, να ξανακάνουν.

Είναι οι σκιές που στοιχειώνουν τους δρόμους μας,
Η ζωή τους είναι καταιγίδες, χωρίς λιμάνι ή καταφύγιο.
Η οργή τους είναι μια φωτιά που καίει χωρίς τέλος,
Δεν αναζητούν ειρήνη, μόνο για να σπείρουν τη λύπη.

Οι ενέργειές τους είναι εκρήξεις καθαρής τρέλας,
Ο κόσμος τους είναι μια κόλαση που δημιουργούν καθημερινά.
Η οργή τους είναι ένα δηλητήριο που σκοτώνει κάθε αγάπη,
Δεν επιδιώκουν ποτέ να καταλάβουν, απλώς να καταστρέφουν πάντα.

Οργή και βία, αυτό είναι το μόνο που ξέρουν,
Διαδίδοντας σκατά παντού, αυτή είναι η μόνη τους φωνή.
Όταν ο κόσμος σηκώνεται, φωνάζει την οργή του,
Αλλά ποτέ δεν επιδιώκουν να επισκευάσουν, να ξανακάνουν.

Ο κόσμος τους είναι ένα χάος που το τρέφουν ατελείωτα,
Οι ζωές τους είναι καταιγίδες, τυφώνες μίσους.
Αλλά θα έρθει μια μέρα που η οργή τους θα ξεπεραστεί,
Και η ειρήνη θα ξαναγεννηθεί, εκεί που κατέστρεψαν τα πάντα.

---

---

Χωρίς στίχους.

---

---

Χωρίς στίχους.

---

---

Χωρίς στίχους

---